Ιστοριες απο την κρυπτη

Ιστορίες από την κρύπτη: 88μισό, Κυριακή του Ασώτου 2002. Μία μικρή αιωνιότητα μας χωρίζει από τα χρόνια της αθώοτητας. Δυο μέρες πριν είχε λήξει η παράλληλη κυκλοφορία ευρώ - δραχμής.

Οι απίστευτες διαδικασίες αδειοδότησης των ραδιοφώνων στην Ελλάδα (συναρμοδιότητα ΕΣΡ, ΓΓ τηλ & ταχυδρομείων, ΓΓ Επικοινωνίας & Ενημέρωσης), οδηγούν άνευ λόγου σε στραγγαλισμό ένα από τα καλύτερα μουσικά ραδιόφωνα όλων των εποχών στην Ελλάδα: Τον 88μισό.

Αιτία μία εξόφθαλμα λάθος διοικητική πράξη που ακύρωσε την αποδεδειγμένη παλαιότητα του σταθμού ως κριτήριο της μοριοδότησης για την αδειδότησή του - μία πράξη πίσω από την οποία όλοι βλέπαμε τότε τον πρώην υπουργό Τύπου Χρήστο Πρωτόπαππα.

Μεγάλη η κινητοποίηση, μεγάλη ηλεκτρονική διαμαρτυρία, χιλιάδες email ακροατών στον πρωθυπουργό και τον αρμόδιο υπουργό.

Κάναμε και διαγωνισμό σχεδιασμού t-shirt - στις φωτογραφίες το keep it up - που βγήκε πρώτο. Μας έκανε και ο Τσιτσόπουλος κεντρικό θέμα στις Επιλογές της Μακεδονίας (εξώφυλλο ο Ντίνος Σαδίκης, ο Κώστας Γεωργιάδης, ο Χρήστος Πορτοκάλογλου, ο Γιάννης Βαλαβάνης, ο Pale Penguin, η Βάσω Μιδούχα, η Χριστίνα Ταχιάου, η Σύλια Ιωαννίδη, η αφεντιά μου και άλλοι - λείπουν η Επιστήμη Μπινάζη, ο Στέλιος Βρεττός, ο Γιώτης Μπάγκαλας,ο Γιάννης Νικολαϊδης, μεταξύ άλλων)

Με επιστέγασμα μία κορυφαία συναυλία - διαμαρτυρία στην πλατεία με κορυφαία ονόματα της ελληνικής σκηνής: Μίκρο, Μωρά στη Φωτιά, Αλκίνοος Ιωαννίδης, Blues Wire, Ντίνος Σαδίκης, Xaxakes, Universal Trilogy - ήρθαν και οι Αέρα Πατέρα με τρένο από την Αθήνα - αλλά κλασικά ΟΣΕ ήταν, άργησε και έφτασαν τελικά στη λήξη του event.

Η πλατεία γέμισε - δεν έπεφτε καρφίτσα - πριν από 18 χρόνια. Τις επόμενες μέρες, ο τότε υφυπουργός Μεταφορών Σπύρος Βούγιας βγήκε στον αέρα και δήλωσε ότι θα δοθούν και άλλες άδειες. Το θέμα μετατέθηκε για τις ελληνικές καλένδες, αλλά η ζημιά είχε γίνει.

Σπουδαία επαγγελματική εμπειρία το ραδιόφωνο αυτό - 21 χρονώ ήμουν όταν ξεκίνησα. Σταδιακά όλοι σκορπίσαμε, μας έμειναν οι αναμνήσεις (των καλών και των κακών στιγμών), οι εμπειρίες, η μυρωδιά του στούντιο και ο ήχος των τρένων που περνούσαν από τον παλιό σταθμό.

Και φυσικά οι μουσικές, τις οποίες έφτανα στο τέλος να μαζεύω σε πρωτογενή μορφή από δισκάδικα και στούντιο. Πάντα στο κυνήγι.

Όλα αυτά από την εποχή των dial-up που αφήσαμε πίσω μας.