Τα Παράσιτα της Μιχαήλ Βόγα
Είναι μία ευκαιρία για να σκεφτείς και να αναλογιστείς. Και το παζάρι που κάνουν οι ρακοσυλλέκτες κάθε Κυριακή στον Βοτανικό προσφέρεται. Καιρό ήθελα να πάω - και δύο Κυριακές πριν βρέθηκε η ευκαιρία.
Το ενδιαφέρον εκεί δεν είναι οι πωλητές - που είναι περίπου αυτό που φαντάζεσαι: Φουκαράδες, μεροκαματιάρηδες - οι περισσότεροι Ρομά που κάνουν πράξη την κυκλική οικονομία, έξω από τα πουμπλί και τα επιμελώς καλοστημένα, αλλά θεαματικά βαρετά "αφιερώματα ΕΚΕ". Αλλά οι αγοραστές.
Εξαιρουμένων ελαχίστων εμμονικών συλλεκτών και εκκεντρικών που αναζητούν vintage διάκοσμο σε λειτουργική κατάσταση, το 99% των αγοραστών ανήκει εμφανώς στους πλέον φτωχούς συνανθρώπους μας. Μια φτώχεια που από μακριά σου φωνάζει ότι είναι πολλά επίπεδα κάτω από τη μνημονιακη γενιά των €500.
Μικρά παιδιά με σαγιονάρες Μάρτη μήνα, μετανάστες χωρίς χαρτιά που τρέμουν τον ίσκιο τους, μανάδες που ψάχνουν λειτουργούντα θερμαντικά σώματα με το ελάχιστο δυνατό κόστος, νήπια που ορμάνε σε ντάνες πεταμένων παιχνιδιών που όλοι εμείς θεωρήσαμε ότι ουδέναν εκεί έξω ενδιαφέρουν.
Είδα και 2-3 γυναίκες με ολόσωμες μαύρες μπούργκες (από την κοψιά φαίνονταν νέες κοπέλες) και σταυροκοπιόμουν - ήθελα να πω "ρε κορίτσια, εδώ είναι Ελλαδίτσα, ότι θέλετε μπορείτε να είστε, ξηλώστε αυτή τη μαλακία να'στε ελεύθερες". Εκεί θυμάσαι τι είχες μάθει σχολείο: Θέλει τόλμη και αρετή η ελευθερία. Μεγάλη η κουβέντα του Κάλβου. Δεν αρκεί να είσαι καλό παιδί. Πρέπει και να αξιώνεις και να θες να είσαι ελεύθερος.
Δεν βρήκα αυτά που έψαχνα. Αλλά εντόπισα ωραίες παλιές διαφημίσεις εποχής. Και αναρωτήθηκα παράλληλα πόσοι εκεί έξω που μιλούν για κοινωνική ένταξη - το inclusion εις την εταιρική - έχουν πάει μια βόλτα από το Grand Bazaar του Βοτανικού για να δουν από κοντά τα υποκείμενα του ευγενούς αυτού στόχου. Και πόσοι εξ όσων ασχολούνται με τα θέματα αυτά στον δημόσιο βίο, έχουν αντάλλαξει μια κουβέντα έστω και με έναν αγοραστή του παζαριού αυτού.
Όταν είδα τα Παράσιτα του Τζουν Χο ταυτίστηκα με τους δαιμόνιους φουκαράδες από τα ημιυπόγεια. Φεύγοντας από τον Βοτανικό όμως ένοιωθα λίγο σαν τον κ. Παρκ. Ήταν οι άνθρωποι από τα ξεχασμένα ημιυπόγεια της πλατείας Βάθη, της Κίμωνος Βόγα και της Ομονοίας.
Το ενδιαφέρον εκεί δεν είναι οι πωλητές - που είναι περίπου αυτό που φαντάζεσαι: Φουκαράδες, μεροκαματιάρηδες - οι περισσότεροι Ρομά που κάνουν πράξη την κυκλική οικονομία, έξω από τα πουμπλί και τα επιμελώς καλοστημένα, αλλά θεαματικά βαρετά "αφιερώματα ΕΚΕ". Αλλά οι αγοραστές.
Εξαιρουμένων ελαχίστων εμμονικών συλλεκτών και εκκεντρικών που αναζητούν vintage διάκοσμο σε λειτουργική κατάσταση, το 99% των αγοραστών ανήκει εμφανώς στους πλέον φτωχούς συνανθρώπους μας. Μια φτώχεια που από μακριά σου φωνάζει ότι είναι πολλά επίπεδα κάτω από τη μνημονιακη γενιά των €500.
Μικρά παιδιά με σαγιονάρες Μάρτη μήνα, μετανάστες χωρίς χαρτιά που τρέμουν τον ίσκιο τους, μανάδες που ψάχνουν λειτουργούντα θερμαντικά σώματα με το ελάχιστο δυνατό κόστος, νήπια που ορμάνε σε ντάνες πεταμένων παιχνιδιών που όλοι εμείς θεωρήσαμε ότι ουδέναν εκεί έξω ενδιαφέρουν.
Είδα και 2-3 γυναίκες με ολόσωμες μαύρες μπούργκες (από την κοψιά φαίνονταν νέες κοπέλες) και σταυροκοπιόμουν - ήθελα να πω "ρε κορίτσια, εδώ είναι Ελλαδίτσα, ότι θέλετε μπορείτε να είστε, ξηλώστε αυτή τη μαλακία να'στε ελεύθερες". Εκεί θυμάσαι τι είχες μάθει σχολείο: Θέλει τόλμη και αρετή η ελευθερία. Μεγάλη η κουβέντα του Κάλβου. Δεν αρκεί να είσαι καλό παιδί. Πρέπει και να αξιώνεις και να θες να είσαι ελεύθερος.
Δεν βρήκα αυτά που έψαχνα. Αλλά εντόπισα ωραίες παλιές διαφημίσεις εποχής. Και αναρωτήθηκα παράλληλα πόσοι εκεί έξω που μιλούν για κοινωνική ένταξη - το inclusion εις την εταιρική - έχουν πάει μια βόλτα από το Grand Bazaar του Βοτανικού για να δουν από κοντά τα υποκείμενα του ευγενούς αυτού στόχου. Και πόσοι εξ όσων ασχολούνται με τα θέματα αυτά στον δημόσιο βίο, έχουν αντάλλαξει μια κουβέντα έστω και με έναν αγοραστή του παζαριού αυτού.
Όταν είδα τα Παράσιτα του Τζουν Χο ταυτίστηκα με τους δαιμόνιους φουκαράδες από τα ημιυπόγεια. Φεύγοντας από τον Βοτανικό όμως ένοιωθα λίγο σαν τον κ. Παρκ. Ήταν οι άνθρωποι από τα ξεχασμένα ημιυπόγεια της πλατείας Βάθη, της Κίμωνος Βόγα και της Ομονοίας.
Σχόλια