Σαν τους τριανταρηδες του Μεσοπολεμου

 

Εχει μέρες που σκέφτομαι ότι μπορεί να είμαστε σαν εκείνη τη γενιά που βγήκε - όπως βγήκε - από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και εκεί που πήγε τελικά να σηκώσει κεφάλι -μόλις το 1939 το ΑΕΠ και τα φορολογικά έσοδα επανήλθαν στο επίπεδο του 1911 - της έσκασε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος. 

Η Ελλάδα ξανάπιασε τις χρηματοοικονομικές επιδόσεις του 1911, μεταπολεμικά, το 1954. Μετά "πέταξε" αναπτυσσόμενη εκθετικά και μετά από δεκαετίες μπήκε στο champions league των εθνών.

Κοινώς αυτοί που ήταν 20-30 χρονών στη συνθήκη της Λωζάνης, ταλαιπωρήθηκαν τουλάχιστον αλλά τριάντα χρόνια. Και ήταν 70-80 χρόνων όταν μπήκαμε στην Ευρώπη.

Σκέφτομαι αντίστοιχα τα νέα παιδιά σήμερα, αυτά που ήταν 15-20 χρόνων το 2010 και δεν πρόλαβαν να βιώσουν παραστάσεις ευημερίας. Και που σήμερα, εκεί που ετοιμάζονταν επιτέλους να αρπάξουν τη ζωή απ'τα μαλλιά, βρίσκονται ξανά μπροστά σε ένα νέο, αχαρτογράφητο παγόβουνο.

Αν και η ζωή έχει δείξει ότι το κακό σενάριο είναι συνήθως το επικρατέστερο προς υλοποίηση, εύχομαι ολόψυχα να βγούμε όλοι αλώβητοι από αυτήν ιστορία. (Στη φωτό, ένας por art διάδοχος Κωνσταντίνος - μετέπειτα παρολίγον ΙΒ', έξω από WC κιμπάρη συνεργάτη στην Αττική )