Τελος εποχης

Όπως και εάν τελειώσουν οι περιπέτειες του Έβρου, του Αιγαίου και κυρίως του ιού, δεν θα ξανακούσουμε επιχειρήματα περί μικρότερου κράτους για πολλά, πολλά χρόνια.

Αν την βγάλουμε καθαρή, θα είναι γιατί θα μας ξελασπώσουν ένστολοι, ιατροί και νοσηλευτές. Και γιατί θα έχουμε δείξει πρόνοια, σύνεση και παρρησία σε όλα τα μέτωπα.

Με ιστορικούς όρους θα έλεγε κανείς ότι είναι τέλος εποχής - τουλάχιστον συμβολικά. Για πρώτη φορά μετά τη λήξη του Β'ΠΠ οι διατλαντικές, εναέριες συγκοινωνίες διακόπτονται - λογικά θα ακολουθήσουν κι άλλες. 

Το διεθνές εμπόριο δεν θα είναι αυτό που ήταν. Αυτή η ελευθερία μετακίνησης - η ωραία, αυτή που ξυπνούσες στην Αθήνα και κοιμόσουν στο Τόκιο - θα αργήσει πιστεύω να ξανάρθει.

Από αλλού περιμέναμε την αποπαγκοσμιοποίηση να μας έρθει (τον Τραμπ και τον εμπορικό του πόλεμο) και και από αλλού μας έρχεται - τι ειρωνεία, από το μέρος που επωφελήθηκε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο από τις ανοιχτές αγορές: Την Κίνα - αυτή τη "Μέση Χώρα" όπως λέγεται στη γλώσσα της. 

Και είναι διπλή ειρωνεία ότι και αυτός ο ιός ταξίδεψε και μεταδόθηκε χάρη στις ανοιχτές αγορές και τους ανοιχτούς ουρανούς που η παγκόσμιοποίηση έφερε. 

Για λίγο - ελπίζω - καιρό, επιστρέφουμε απότομα στις αρχές του 20ου αιώνα, έχοντας τουλάχιστον τις τεχνολογίες του 21ου. Ας ελπίσουμε ότι πράγματι θα συμβάλλουν σε έναν καλύτερο κόσμο που υπόσχονταν.