Ενα βημα πισω

Γράφοντας το βιβλίο για την πολιτική αεροπορία από το 1945 έως τη δημιουργία της Ολυμπιακής του Ωνάση, άρχισα να πέφτω πάνω σε παράξενα γεγονότα, αναπάντεχες απομακρύνσεις προσώπων, ξαφνικές εναλλαγές και ρήξεις, αλλά και διαρκείς ανασυγκροτήσεις και ελιγμούς.

Όλα τους φαινόμενα που δεν μπορούσαν να ερμηνευθούν υπό τη συνήθη οικονομική, μετοχική, επιχειρησιακή και τραπεζική πραγματικότητα του θέματος που πραγματεύομαι. Και τα νήματά των οποίων έπρεπε να εντοπιστούν σε άλλα πεδία, με τα οποία ελάχιστα είχα ασχοληθεί άλλωστε κατά το παρελθόν. 

Γι'αυτο έκανα ένα βήμα πίσω για να δω την μεγάλη εικόνα. Κι έπεσα πάνω σε συγκλονιστικά πρόσωπα, γεγονότα και καταστάσεις που πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί σήμερα περνάνε στο ντούκου.

Οι δεκαετίες του' 40 και του '50 υπήρξαν καταλυτικές για τη δημιουργία της νεωτερικής Ελλάδας, αλλά παραμένουν εν πολλοίς άγνωστες για τους περισσότερους εξ ημών.

Ολα αυτά βέβαια πάνε την ολοκλήρωση του βιβλίου πίσω, αλλά χαλάλι. Η εσωτερική φωνή μου λέει "προχώρα".

Το γράψιμο θυμίζει που και που το βάψιμο. Πρέπει να σταματάς τακτικά για να βλέπεις εάν όλα πάνε καλά και εάν σου λείπουν πράγματα.