Μια φορά κι έναν καιρό ήταν 64KB

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν 64KB. Το ένα πιο συναρπαστικό απ'τα άλλο. Φόρτωναν με κασέτα - με έναν ήχο βγαλμένο από την τεχνολογική προϊστορία, που έμοιαζε με τον ήχο του dial-up modem όπως θα διαπίστωνα 12 χρόνια μετά. Spectrumάρα - το βλέπω και το νοιώθω σαν μακρινό συγγενή. 

Αλλωστε, πόσοι από όσους ανήκουν στην τελευταία φουρνιά που μεγάλωσε με τους τρόπους του 20ου αιώνα, είχαν την τύχη πρώτα να γράψουν Basic - τη μνημειωδη εντολή LOAD "" - και μετά ελληνικά; Είναι απορίας άξιον πως δεν ασχολήθηκα με τον προγραμματισμό - βέβαια ντουβάρι με τα μαθηματικά και ανυπόμονος, δεν θα είχα καμία τύχη.

Ο 6128 με κάτι δισκέτες που έμοιαζαν με minidisc ήταν αποθέωση του gaming. Πράσινη διχρωμία - ΠΑΣΟΚ με Ανδρέα είχαμε ακόμη όταν το αγοράσαμε δεύτερο χέρι με την πώληση των μετοχών της Εθνικής τράπεζας που είχαν στα χέρια τους οι γονείς και υπάλληλοι της ΕΤΕ (ο Ανδρέας έδωσε μετοχές σε όλους τους υπαλλήλους, όπως έκαναν παλαιόθεν και στη silicon valley).

Ο 1512 ήταν το πρώτο μου PC. Θες Indiana Jones, Zak McKracken, Larry - τα πάντα όλα. Αντίγραφα games πωλουσαν οι τύποι στην Κρήνη που μόλις είχαν κλείσει το βιντεοκασετάδικο δίπλα (το "26"). Μετά το γύρισαν σε ξηρούς καρπούς, όταν μπήκαν τα 386 στα σπίτια. 

Και μετά τα πρώτα pentium. Και τα 56αρια μόντεμ - που κάνανε σαν το φόρτωμα της κασέτας στο spectrum 12 χρόνια πριν. Κι έφεραν το ίντερνετ! Επανάσταση πραγματικά - και μη αναστρέψιμη. Την πρώτη φορά που μπήκα έψαχνα τα σαιτ της Μοσαντ και της CIA. Εκείνο το θηριώδες desktop μου άλλαξε τη ζωή, μου άνοιξε νέους δρόμους και με έκανε άλλον άνθρωπο. 

Μετά η τεχνολογία πάτησε γκάζια, έγινε πιο μικρή, πιο ελαφριά, πιο φορητή και πιο έξυπνη. Πολλαπλασιάζοντας εκθετικά με κάθε νέο κύμα τις δυνατότητες της.

Τωρα πια ότι κάνουμε είναι πάνω στο cloud - σε περιμένει να το δουλέψεις μέσα από κάθε πιθανή συσκευή. 

Άλλωστε, ένα φτηνό smarphone του σήμερα έχει πολλαπλάσιες δυνατότητες σε σχέση με ένα ακριβό μηχάνημα του 2010. Και θυμίζει επιστημονική φαντασία μπροστά στις κουμούτσες που είχαμε το 2000, και τις αρχαιότητες του '80 και του' 90.

Άψυχα, αλλά καταπληκτικά μέσα είναι οι υπολογιστές, αλλά για κάποιους από εμάς ήταν κάτι σαν ιεροί ναοί.