Η απαντηση στη δυστοπια δεν μπορει παρα να ειναι το καλλος

     

Τις προάλλες εξηγούσαμε ότι ο τρόπος που φτιάχτηκε η νεοελληνική πόλη και η ανυπαρξία ελεύθερων χωρών νομοτελειακά οδηγεί σε συνωστισμό, καθώς λίγα είναι τα μέρη που μπορούν να εξυπηρετήσουν ικανές ροές πεζών. 

Προφανώς οι πολίτες ξέρουν ότι εν μέσω πανδημίας η Ερμού δεν είναι και ό,τι καλύτερο για την βόλτα τους, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι οι υπόλοιπες εναλλακτικές είναι ελάχιστες, αν όχι ανύπαρκτες. 

Εφόσον ο νομοθέτης συναινεί στο άνοιγμα εμπορικών καταστημάτων και αιθουσών τέχνης, είναι απορίας άξιο για ποιον λόγο τα Μουσεία και άλλοι χώροι πολιτισμού παραμένουν κλειστοί. 

Είναι οι πιο μεγάλοι χώροι - μετά τα κλειστά γήπεδα- και θα μπορούσαν, υπό ιδιαίτερα αυστηρές προϋποθέσεις όχι μόνο να αποσυμφορήσουν την υφιστάμενη πίεση και ζήτηση των πολιτών για ανακούφιση και ψυχαγωγία, αλλα και να συμπληρώσουν τμήμα της χαμένης βιωματικής εμπειρίας από τα κλειστά σχολεία και να συμβάλουν στην καλλιέργεια του πνεύματος. 

Κατά την ταπεινή άποψη του υπογράφοντος, είναι και ιστορική ευκαιρία για τον πολιτισμό να πάρει τη ρεβάνς τώρα που δεν υπάρχουν ακόμη και πολλές εναλλακτικές. 

Μάλιστα, το άνοιγμα των μουσείων θα αποτελούσε και τρομερή ευκαιρία για τη δημόσια επικοινωνία της χώρας προς το εξωτερικό, που θα επιβεβαίωνε την ταυτότητά της με το φως του πολιτισμού. 

Για όσο καιρό οι δυνατότητες μας το επιτρέπουν, η απάντηση στη δυστοπία δεν μπορεί παρά να είναι το κάλλος.