Οι αργυρωνητοι, Στρατος Δορδανας

Ο Δορδανάς μας δίνει ένα ακόμη συναρπαστικό βιβλίο, κινούμενος στον αγαπημένο του δυστοπικό χώρο της πολεμικής Γερμανίας και ανατρέχοντας στη γερμανική προπαγάνδα του Βερολίνου στην Ελλάδα του εθνικού διχασμού και του πρώτου παγκοσμίου πολέμου.

Ανατρέχοντας στα γερμανικά αρχεία και άλλες πρωτογενείς πηγές, ο γνωστός ιστορικός σκιαγραφεί τον υπόκοσμο των Ελλήνων και Γερμανών πρακτόρων των γερμανικών συμφερόντων, που με την οικονομική συνδρομή του Κάιζερ, εξαγοράζουν εφημερίδες και παράγοντες του αντιβενιζελικού κόσμου και αναπαράγουν την γερμανική, αντιαντατική προπαγάνδα.

Πυρήνας υποστήριξης των προσπαθειών των κεντρικών δυνάμεων στην Ελλάδα είναι τα ανάκτορα - ο Κωνσταντίνος και η Σοφία-, το Γενικό Επιτελείο, με τον Μεταξά να παραδίδει αυτοπροσώπως στους Γερμανούς απόρρητες πληροφορίες, και τον αντιβενιζελικό γαλαξία να τίθεται στην υπηρεσία του Γερμανικού σκοπού, προκαλώντας έτσι τη δημιουργία του κινήματος της Εθνικής Αμύνης ως συνέπεια της προδοτικής παράδοσης της Ανατολικής Μακεδονίας στους Βουλγάρους δια της "φιλοξενίας" του Δ' Σώματος Στρατού στο Γκαίρλιτς.

Ήταν μια δήθεν ουδετερότητα που, όπως αποκαλύπτει ο Δορδανάς, απλώς αγόραζε χρόνο, προετοιμάζοντας μάταια μια κοινή Ελληνογερμανική επίθεση στα νώτα της Αντάντ στη Μακεδονία. Μάλιστα, Κωνσταντίνος, Μεταξάς και ΣΙΑ έστειλαν έως και ένοπλες δήθεν αντάρτικες ομάδες που έστρεψαν τα όπλα κατά των Αγγλογάλλων.

Μάλιστα, είναι εντυπωσιακό ότι ο Δορδανάς ιχνηλατεί τα αόρατα νήματα που συνδέουν τον γερμανόφιλο κόσμο του Πρώτου Παγκοσμίου με τους συνεργάτες των Γερμανών στην Κατοχή του 1941-1944.

Και αποκαλύπτει ότι για ορισμένα εκλεκτά μέλη αυτής της ομάδας, η μεταπολεμική ομοσπονδιακή δημοκρατία της Γερμανίας έδειξε ενδιαφέρον και στοργή - δεν ξέχασε ποτέ την προσφορά τους.

Και είναι δε εντυπωσιακό ότι στις αρχές της δεκαετίας του 1960 ο τότε Γερμανός πρέσβης στην Αθήνα θα απέρριπτε κατηγορηματικά να επισκεφθεί τον τάφο του Βενιζέλου, γιατί μερικά πράγματα απλώς δεν ξεχνιούνται - ούτε συγχωρούνται.

Ποιος ξέρει άραγε τι θα βρει ο ιστορικός του μέλλοντος στα γερμανικά αρχεία όταν θα ερευνά τη δική μας εποχή;