ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΝΑΜΝΗΣΗ

Ήταν σαν σήμερα πριν από 8 χρόνια όταν βρέθηκα στην Πάτρα, έχοντας μια ειδική αποστολή: να συναντήσω τον τότε πρόεδρο των Ρωσικών Σιδηροδρόμων Βλαντίμιρ Γιακούνιν, έναν άνθρωπο από το στενό περιβάλλον του Πούτιν που ερχόταν στην Ελλάδα για έναν ασυνήθιστο λόγο.

Ο Γιακούνιν ήταν παράλληλα επικεφαλής ενός νεοσυντηρητικού διαπολιτισμικού φόρουμ και έφτασε στην Ελλάδα ως απεσταλμένος της ρωσικής κυβέρνησης στην Πάτρα για να παραλάβει τον σταυρό του πολιούχου Αγίου Ανδρέα του Πρωτόκλητου, προκειμένου να τον μεταφέρει στη Ρωσία, επί τη ευκαιρία της 1025ης επετείου από τη βάπτιση των Ρώσων.

(Good to know: ο Σταυρός του Αγίου Ανδρέα αποτελεί το σύμβολο και κοσμεί τη σημαία του ρωσικού Πολεμικού Ναυτικού. Μάλιστα, αυτήν αναρτούσαν στα πλοία τους οι έλληνες ναυσιπλόοι μετά την υπογραφή της συνθήκης Κιουτσούκ – Καϊναρτζή που έδωσε το δικαίωμα στους Ρωμιούς να σηκώσουν ρωσική σημαία. Politics).

Η ασημαντότης μου πήγε εκεί μπας και τσιμπήσει καμία είδηση για την υπό πώληση τότε ΤΡΑΙΝΟΣΕ μιας και οι Ρώσοι ήδη από το 2012 είχαν εκδηλώσει το σχετικό ενδιαφέρον τους (πάντα "πακέτο" με λιμάνι, βέβαια). Ο Γιακούνιν παραχώρησε συνέντευξη τύπου στην Πάτρα όπου οι τοπικοί δημοσιογράφοι εξάντλησαν τα ερωτήματά τους γύρω από θρησκευτικά ζητήματα και, μάλιστα, αποχώρησαν κατά τη διάρκεια της συνέντευξης τύπου για να προλάβουν τις εκδόσεις τους (η εκδήλωση έγινε αργά το απόγευμα). Έμεινα παγωτό.

Έτσι έμειναν στην αίθουσα ο υπογράφων και ο Γιακούνιν. Του λεω "Now it's you and me" και μετατρέπω τη συνέντευξη τύπου σε δια ζώσης προσωπική συνέντευξη.

Έτσι προέκυψε ένα ωραιότατο ρεπορτάζ το οποίο αποκάλυπτε ότι οι ρωσικοί σιδηρόδρομοι όχι μόνον θα κατέβαιναν στον διαγωνισμό για την ιδιωτικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, αλλά και ότι ήδη είχαν εξασφαλίσει τη συνεργασία μεγάλου Ελληνικού ομίλου για να "χτυπήσουν" μαζί και κάποιο λιμάνι.

Μάλιστα, μου ανέλυσε και τη στρατηγική τους η οποία φιλοδοξούσε να εντάξει τους ελλ. Σιδηρόδρομους στο ευρασιατικό δίκτυο εμπορευματικών μεταφορών των Ρώσων.

Τίποτε από αυτά δεν προχώρησε - και μια μέρα που θα ανοίξουν τα αρχεία, ίσως μάθουμε και γιατί. Αλλά αυτό με τους Αχαιούς συναδέλφους δεν ξεχνιέται.