Zoom ex profundis

Στη δουλειά, χαλαρά σήμερα, περιέργως. Ακούω ράδιο, ταξιδιάρικα house με πιανάκια.

Μπαίνω στο googlemaps, χαζεύω από ψηλά τη Νίκης, ζουμάρω όσο δεν πάει μπας και δω τα παιδιά απ'τον Ίσαλο - frankly my dear, το καλύτερο mojito της Ανατολικής Μεσογείου.

Εδώ, μετρό, δουλειά, μετρό, δουλειά, μετρό, πτώμα. Αναρωτιέμαι κάθε μέρα εάν αυτό φανταζόμουν για την ιδανική "ημέρα της Μαρμότας". Πιθανολογώ πια ότι κάπου έχω κάνει λάθος.

Μάλλον ήρθε ο καιρός για μία ηρωική έξοδο.