Η Ιδρυματοποίηση

.. είναι αυτό που με ενοχλεί περισσότερο από όλα στους ανθρώπους.

Τη βίωσα σε δουλειές και σε πάσης φύσεως εμπειρίες. Την έζησα μέσα στο πετσί μου στα λιγοστά μήντια της Θεσσαλονίκης. Την εμπέδωσα υπέρ το δέον στο Πυροβολικό. Τη νοιώθω και τώρα να με περιτριγυρίζει στη νέα μου πόλη. Υποθέτω ότι και οι περισσότεροι από εσάς αντιλαμβάνεστε τι εννοώ.

Θα μου πείτε, είναι παράξενο και αναπάντεχο να σου συμβεί; Μάλλον, όχι, μου φαίνεται λίαν ανθρώπινο. Αποτελεί ομως το "ανθρώπινο" διακαιολογία για να απαρνηθείς το δικαίωμα του να "κοιτάς ψηλά;" Σίγουρα όχι, φαντάζει περισσότερο σαν αντίφαση ή ακόμη κι έκπτωση από την ανθρώπινη φύση.

Είναι ανθρώπινο να πάψεις να είσαι άνθρωπος; Είναι θεμιτό το να μη σκέπτεσαι ελεύθερα;

Εκτιμώ ότι αυτή πρέπει να είναι η βάση της συζήτησης για την πηγή όλων των δεινών.

Και κάθε πρωί που πάω στον καθρέφτη, κάνω την ίδια ερώτηση στον εαυτό μου. Σ'αρέσει να μην σκέπτεσαι ελεύθερα;

"Όχι", απαντώ, "όμως δεν κάνω και τίποτα για να το αποτρέψω".

"Όταν ήμουν 5, σκεφτόμουν πιο καθαρά", σκέφτομαι από μέσα μου.

"Μπορώ να ξαναγίνω 5;" Μάλλον όχι. "Ε, τότε κάπου πιάστηκα μαλάκας".