Για τον Samuel Paty

Λίγες σκέψεις με αφορμή την δολοφονία του Samuel Paty.

Θεωρώ εαυτόν τυχερό που μεγάλωσα με Monty Python και Μελ Μπρουκς, Ραφαηλίδη και του Πετρόπουλου, κόμικς όπως Βαβέλ και πάρα 5 και μουσική από τις Τρύπες. Και που έμαθα ξένες γλώσσες και ανακάλυψα άλλους πολιτισμούς.

Κυρίως διότι όλο αυτό το πνεύμα αμφισβήτησης - σε βαθμό βλασφημίας-, μου επέτρεψε τελικά όχι μόνο να διευρυνω τη ματιά μου για τα πράγματα και να αποκτήσω εφόδια για να πορευτώ στον κόσμο, αλλά και να εκτιμήσω σήμερα αυτά που έχω και τη χώρα που ζω.

Σε όλη την Ευρώπη σήμερα γίνεται λόγος για την ανάγκη για μια ανοιχτή, κοινωνία που θα προσφέρει ίσους όρους στην κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη, χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς. Και το δημογραφικό φουσκώνει ως ελέφαντας στο δωμάτιο και αργά ή γρήγορα θα πάρουμε αποφάσεις.

Και ναι, η Ευρώπη αυτή βαριέται, γερνάει, διστάζει και αργεί να λάβει αποφάσεις. Και όταν το κάνει, είναι ξενέρωτες και πολιτικά δυσπώλητες καθώς αντανακλούν συμβιβασμούς και αμοιβαίες υποχωρήσεις.

Αλλά αυτή τη στιγμή, αυτό εδώ το σχήμα - η ΕΕ - είναι ίσως ότι καλύτερο μπορεί να βρει κανείς στον πλανήτη. 

Και δεν είναι τυχαίο ότι εκατομμύρια άνθρωποι επιχειρούν κάθε χρόνο να έρθουν νομίμως ή παρανόμως σε αυτήν εδώ την ήπειρο.

Στην Ευρώπη για να συμμετάσχει κανείς ισότιμα θα πρέπει να τηρεί και να σέβεται τις αρχές της. Ισονομια και ισοπολιτεία, ισότητα των φύλων, ανεξιθρησκεία, ελευθερία του λόγου και του ατόμου, πίστη στη λογική και την επιστήμη, με τον άνθρωπο στο επίκεντρο. Αυτοί είναι οι κανόνες.

Δεν χωρεί πολιτική ορθότητα και ίσες αποστάσεις για εκείνους που απεργάζονται την ανατροπή αυτού του ευρωπαϊκού κεκτημένου. Και προφανέστατα αμφιβάλω εάν έχουν καμία θέση δίπλα μας.

Ο Ισοκράτης πάντα παραμένει επίκαιρος: "Ἕλληνας καλεῖσθαι τοὺς τῆς παιδεύσεως τῆς ἡμετέρας ἢ τοὺς τῆς κοινῆς φύσεως μετέχοντας." Το ίδιο θα μπορούσε να πει κανείς για τη σύγχρονη (ξενέρωτη) Ευρώπη.

Η γεωπολιτική μετατόπιση που ξεκίνησε και θα μας απασχολήσει για τις ορατές δεκαετίες μας υποχρεώνει όχι μόνο να βγάλουμε το κεφάλι της στρουθοκάμηλου από το χώμα, αλλά και αποκτήσουμε μια στρατηγική με αρχή, μέση και τέλος. Non e dolce fare niente. 

Η επανάσταση του 1821 & τα Φιλελεύθερα ευρωπαϊκά συντάγματα είναι όλα καρποί της Γαλλικής επανάστασης - γι'αυτο και η Γαλλική δημοκρατία, ως ο φυσικός φορέας αυτής της παρακαταθήκης, έχει τη δική της βαρύτητα και σημασία. Κάθε επίθεση εναντίον της είναι επίθεση εναντίον όλων ημών.