Χρόνια τώρα υποστηρίζω ότι ένα διαχρονικό έλλειμα των σχολείων μας, το γεγονός ότι δεν μαθαίνουμε να συντάσσουμε αναφορές με αρχή, μέση και τέλος, έχει δημιουργήσει ένα σαθρό υπόβαθρο στα «φίλτρα» που χρησιμοποιούν οι νεοέλληνες για την κατανόηση και την ερμηνεία του κόσμου και της κοινωνίας.
Στην Ελλάδα είθισται στο πρώτο άκουσμα μίας «μεγάλης» είδησης πολλοί να ανατρέχουν σε θεωρίες συνομωσίας και σκοτεινά σενάρια. Αυτό εκτός από βλακώδες είναι και αντιπαραγωγικό, αφού συντελεί στη διαιώνιση μίας ανόητης παράδοσης. Είναι λυπηρό ότι το φαινόμενο «διαποτίζει» μεγάλο μέρος της κοινωνίας, κορυφώνεται δε σε επίπεδο δημοσίου λόγου - με τη δημοσιογραφία και την πολιτική να ανταλλάσουν τη σκυτάλη.
Είναι λίαν αποθαρρυντικό να επαναλαμβάνεται και σε νέα παιδιά, που βιώνουν στο πετσί τους την χρεοκωπία του Συστήματος. Και είναι κρίμα να εντοπίζονται «εχθροί» εκεί που δεν υπάρχουν. Εκτός αν τελικά είναι και αυτοί μία κάποια λύσις.
Χρόνια τώρα υποστηρίζω ότι ένα διαχρονικό έλλειμα των σχολείων μας, το γεγονός ότι δεν μαθαίνουμε να συντάσσουμε αναφορές με αρχή, μέση και τέλος, έχει δημιουργήσει ένα σαθρό υπόβαθρο στα «φίλτρα» που χρησιμοποιούν οι νεοέλληνες για την κατανόηση και την ερμηνεία του κόσμου και της κοινωνίας.
Στην Ελλάδα είθισται στο πρώτο άκουσμα μίας «μεγάλης» είδησης πολλοί να ανατρέχουν σε θεωρίες συνομωσίας και σκοτεινά σενάρια. Αυτό εκτός από βλακώδες είναι και αντιπαραγωγικό, αφού συντελεί στη διαιώνιση μίας ανόητης παράδοσης. Είναι λυπηρό ότι το φαινόμενο «διαποτίζει» μεγάλο μέρος της κοινωνίας, κορυφώνεται δε σε επίπεδο δημοσίου λόγου - με τη δημοσιογραφία και την πολιτική να ανταλλάσουν τη σκυτάλη.
Είναι λίαν αποθαρρυντικό να επαναλαμβάνεται και σε νέα παιδιά, που βιώνουν στο πετσί τους την χρεοκωπία του Συστήματος. Και είναι κρίμα να εντοπίζονται «εχθροί» εκεί που δεν υπάρχουν. Εκτός αν τελικά είναι και αυτοί μία κάποια λύσις.
Σχόλια