Γεματη εικονες η ζωη - αρκει να θελεις να τις δεις

ΑΥΛΙΩΤΕΣ, ΚΕΡΚΥΡΑ. Ξυπνάς και αντικρίζεις εκείνον τον απίστευτο καιρό της Σαντορίνης - που σου'ρχονται τα σύννεφα στο κεφάλι, ο ήλιος κρύβεται και με το ζόρι βλέπεις απέναντι - το θεσσαλονίκειο υποσυνείδητο στην τρελή χαρά, λέει "δόξα σοι, δικοί μας είναι αυτοί, μπορεί να βρούμε και κανέναν τρελό εδώ που να ακούει puressence".

Λες "άντε, πάμε για ένα τρέξιμο μετά από καιρό". Ακουστικά, Spotify και βουρ.

Εκεί που παίζει το midnight summer dream, και ακούς το "I woke up in an armchair, He had gone i don't know where" πέφτεις πάνω στην καρέκλα αυτή.

Σταμάτησα και κοντοστάθηκα. Λες να είναι παρατημένος διάκοσμος από το δημοφιλές καρναβάλι του χωριού; Λες να ξέμεινε υπό άγνωστες συνθήκες και να την άφησε κάποιος για να ξαποστάζει όταν μαζεύει τις ελιές του;

Ο ήλιος αγκομαχούσε να βγει, αλλά τα σύννεφα και η ομίχλη είχαν άλλη γνώμη. Διασχίζεις κτήματα ανθρώπων που εμφανώς αυτόσυντηρούνται και φαίνεται να έχουν μια σχετικη αυτάρκεια αγαθών: Αμπέλι, λάδι, λαχανικά, ζώα. Το αρχέτυπο και το κλισέ - τζοκει, καρώ πουκάμισο, αγροτικά μηχανήματα - επιβεβαιώνεται.

Παρακάτω η φύση βρίσκεται ένα βήμα μπροστά από τη βιομηχανική ανακύκλωση, με τους γάτους να κάνουν πρώτοι την διαλογή των απορριμάτων που πραγματικά αξίζουν.

Γεμάτη εικόνες η ζωή - αρκεί να θέλεις να τις δεις.