Για τον Βασιλη Μουλοπουλο

Οι περισσότεροι ίσως να ξέρατε τον Βασίλη Μουλόπουλο ως πολιτικό. 

Όσοι περάσαμε από την μεγάλη (της δημοσιογραφίας) σχολή του Γένους, τον ΔΟΛ, τον γνωρίσαμε όμως ως δημοσιογραφο.

Διάβαζα τα κείμενά του από πάντα, μιας και Το Βήμα έμπαινε στο σπίτι κάθε Κυριακή. 

Πολλά χρόνια αργότερα θα τον είχα διευθυντή σύνταξης στο ημερήσιο Βήμα, το οποίο συνδιήυθυνε παρέα με τον Αντώνη Καρακουση. Ενα δίδυμο με μεγάλες ιδεολογικές αντιθέσεις και διαφορετικές παραστάσεις, το οποίο χαιρόσουν όμως να το ακούς.

(Ειδικά στο καπνιστήριο του Βήματος, που αν είχε αυτιά στους τοίχους... ). 

Ο Μουλόπουλος ήταν ένας άνθρωπος πιστός στις ιδέες του. Ήταν παράλληλα ένα ανοιχτό μυαλό κι ένας άνθρωπος ακομπλεξάριστος, που σε ενθάρρυνε να βγάζεις και να δημοσιεύεις θέματα. 

Τα καλοκαίρια όταν αναλάμβανε χρεη διευθυντή του ημερήσιου Βήματος, τον έβλεπες να κυκλοφορεί στους διαδρόμους με t-shirt και τσιγάρο και να σου βγάζει τίτλους στο δευτερόλεπτο. Πιο χύμα δεν γινόταν! 

Πάνω από όλα ήταν ένας καλός δημοσιογράφος. 

Του έλεγες: "Έδειραν μετανάστες", σου απαντούσε "καν'το σελίδα". 

Του έλεγες "κλείνει εργοστάσιο", σου απαντούσε "σελίδα". 

Γενικά, η απάντηση σε μια πρόταση δημοσιογραφικού θέματος ήταν "σελίδα". 

Είχε επίγνωση ότι από μια ηλικία και μετά στις δουλειές, δουλεύεις για τους νεότερους - κάπου το έλεγε ο Τζακ Μα αυτό πρόσφατα. 

Καπνίζοντας, μιλούσε για ένα ιταλικό εστιατόριο που είχε ανοίξει όταν γύρισε στην Ελλάδα, το οποίο δεν πήγε καλά, μιας και όλα μαγειρεύονταν της ώρας και απαιτούνταν χρόνος - τότε φαίνεται ο κόσμος ήταν μαθημένος στα ζεσταμένα.

Ιστορίες επίσης από την Ιταλία και την "Lotta Continua" όπου είχε δουλέψει. Και ιστορίες για αγρίους από την Ελλάδα. 

Τον Δεκέμβριο του 2008 είχε στείλει εμένα και τον μακαρίτη τον Κώστα τον Χατζίδη οδοιπορικό σε όλη την Ελλάδα για την κρίση που είχε ξεσπάσει έναν - δυο μήνες πριν. 

Άνθρωπος με ανοιχτή καρδιά και ευρεία κουλτούρα. Είδος που σπανίζει εν πολλοίς σήμερα. 

Ήταν χαρά μου που συνεργάστηκα μαζί του. Συλλυπητήρια στους οικείους του.