New Order

Σήμερα που όλη η Ελλάδα ασχολείται με το χιόνι, είχαμε δύο πάρα πολύ σημαντικές εξελίξεις.

Η πρώτη είναι ότι, στην Κύπρο, ηττήθηκε ο Τάσσος Παπαδόπουλος. Ο άνθρωπος που είπε "όχι" στο Σχέδιο Ανάν, αυτός που έδειξε σθένος που αντίστοιχό του έχουμε να δούμε στην Ελλάδα από την εποχή του Ελευθερίου Βενιζέλου. Πρέπει να θεωρείται πλέον δεδομένο, ότι ο διάδοχός του θα κάνει υποχωρήσεις στις απαιτήσεις της Δύσης. Όταν ο Παπαδόπουλος είχε πει το "όχι" και ο Κυπριακός λαός τον δικαίωσε, όλοι έβγαιναν κι έλεγαν ότι η Κύπρος θα απομονωθεί κτλ. Προς απογοήτευσή τους, η Κύπρος μπήκε στην Ευρώπη, υιοθέτησε το Ευρώ και έστειλε την Τουρκία στη θέση του απολογούμενου.

Το δεύτερο σημαντικό που συνέβη σήμερα ήταν η ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσόβου. Το γεγονός οδηγεί μαθηματικά σε μερικές καραμπόλες και σε πολλές εικασίες.

Το πρώτο είναι ότι οι Αλβανοί των Σκοπίων ετοιμάζονται. Αυτό προκαλεί εφιάλτες στους Σλαβομακεδόνες πολιτικούς που βρίσκονται, στην κυριολεξία, γυμνοί στα αγκάθια.. Θεωρητικά, ο μόνος παίκτης της περιοχής που θα μπορούσε να εγγυηθεί την σταθερότητα της χώρας τους, είναι η Ελλάδα. Όμως, δεδομένου ότι η πίεση των Αλβανών για την τελική ευθεία (προς την μεγάλη Αλβανία) θα είναι αμείλικτη -καθώς από πίσω τους βρίσκεται σχεδόν όλο το σύστημα "Δύση"- το εκκρεμές ζήτημα της ονομασίας, εκ των πραγμάτων θα αποκτήσει εθνική σημασία για τους γείτονες. Η πιθανότητα να βρεθεί η Ελλάδα νικήτρια σε αυτήν την διαμάχη είναι πια μηδαμινή. Πρέπει να θεωρείται βέβαιον ότι οι ΗΠΑ, με την χλιαρή υποστήριξη των εταίρων μας, θα πιέσουν την χώρα μας φοβερά, "για το καλό της περιοχής".

Φαντάζει αστείο το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στα Βαλκάνια που μπορεί να προστατεύσει τους Σλαβομακεδόνες. Όμως, η θρασύτατη πολιτική τους ηγεσία δεν αφήνει κανένα περιθώριο προς αυτήν την κατεύθυνση. Μάλλον, θα πετύχουν την τακτική τους νίκη τώρα, που θα τους θολώσει μέχρι την μεγάλη στρατηγική τους ήττα που θα έρθει αργά ή γρήγορα.

Το δεύτερο που φαντάζομαι είναι και το πιο ανησυχητικό είναι το πως θα ενσωματωθούν οι δυό - τρεις Αλβανίες. Η Αλβανία είναι μία μικρή, φτωχή χώρα, της οποίας το ενεργητικότερο δυναμικό απουσιάζει, εργαζόμενο, στη Δύση. Οι πόροι της είναι ελάχιστοι.

Πως θα γίνει το "Αλβανικό Anschluss"; Με τι πόρους; Ποιός θα το πληρώσει; Τα ερωτήματα είναι ζωτικής σημασίας, εάν λάβουμε υπ' όψη ότι κοτζάμ Γερμανία και δυσκολεύεται ακόμη να ενσωματώσει την παλιά Ανατολική Γερμανία 20 χρόνια μετά την πτώση του "υπαρκτού".

Επίσης, το ζήτημα του Κοσόβου, σε συνδυασμό με την επικείμενη ανυπακοή των Αλβανών των Σκοπίων, θα δημιουργήσει σοβαρά και δυσεπίλυτα προβλήματα ασφαλείας στην περιοχή. Αξίζει να σημειωθεί ότι με τη διάλυση της παλιάς Γιουγκοσλαβίας, το ελληνικό εξαγωγικό εμπόριο πήρε την κατιούσα και τίποτα δεν φαίνεται να μπορεί να αντιστρέψει την κατάσταση. Ο Ε70 θα εξακολουθεί να περνά μέσα από περιοχές που μπορεί να αποτελέσουν αντικείμενα διαπραγμάτευσης καντονίων, οντοτήτων ή και κρατών.


Όλα δείχνουν ότι η Αμερικανική πολιτική στην Ευρασία βαίνει καλώς, καθώς από την Βαλτική μέχρι την Κύπρο και την Μέση Ανατολή έχει καταφέρει να δημιουργήσει πλήθος "μοχλών αποσταθεροποίησης" τους οποίους διαχειρίζεται (και θα διαχειρίζεται) κατά το δοκούν.

Ακόμη, λίγες ελπίδες μπορεί να γεννά η ενδεχόμενη εκλογή του Μπάρακ Ομπάμα ή της Χίλαρι Κλίντον. Αμφότεροι θεωρούνται λίαν συντηρητικοί, ενώ δεν πρέπει να λησμονούμε το "ιδιαίτερο ενδιαφέρον" των Δημοκρατικών για τα Βαλκάνια, ούτε βέβαια το ποιός έστειλε το ΝΑΤΟ στο Κόσοβο (μέσω Θεσσαλονίκης).

Η ανακήρυξη ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου αποτελεί την ληξιαρχική πράξη γέννησης της Νέας Τάξης. Το Διεθνές Δίκαιο είναι πια παρελθόν, με ότι κι αν αυτό συνεπάγεται για το Αιγαίο και την Κύπρο.

Είναι άγνωστο το πως και για πόσο θα αντιδράσει η Ρωσία. Μπορεί όλες αυτές οι αντιδράσεις να είναι μία οπερέτα με στόχο κάποια διπλωματικά ανταλλάγματα. Μπορεί και όχι. Από την άλλη, η Σερβία δεν έχει καμία επιλογή, είναι μια χώρα με ελάχιστες δυνατότητες πια. Όμως, εάν υπάρχει κάτι σίγουρο, είναι ο αναβρασμός των εθνικών κοινοτήτων στη Βοσνία. Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει ότι οι Σέρβοι του τριεθνούς κράτους δεν θα ζητήσουν και αυτή "ένωση" ως αντάλλαγμα στην αρπαγή του Κοσόβου. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα προκαλούσε και το Κροατικό ενδιαφέρον, ενώ η τύχες των Μουσουλμάνων της Βοσνίας θα είναι τουλάχιστον αποθαρρυντικές.

Με το Μαυροβούνιο να στερείται προσανατολισμού, τη Σερβία διαλυμένη, το Κόσοβο άναρχο κράτος, την Αλβανία άνδρο απατεώνων, τα Σκόπια με το ενδεχόμενη απόσχισης, τη Βοσνία να βαίνει προς διάλυση και την Κροατία να θέλει να γίνει "Μεγάλη", τα προβλήματα ασφαλείας και σταθερότητας στα Δυτικά Βαλκάνια θα βρεθούν ξανά "στο κόκκινο".

Όλες αυτές οι διαδικασίες αποκόπτουν εδαφικά την Ελλάδα από τον βασικό της εταίρο, τη Μεσευρώπη, αφήνοντας μόνο φίλα προσκείμενο "παίκτη" στα ανατολικά, τη Ρωσία που επανέρχεται δριμύτερη. Πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι, όπως έχουμε όλοι καταλάβει, τα γεωστρατηγικά σχέδια των ΗΠΑ δεν περιλαμβάνουν την Ελλάδα στον κατάλογο με τους "νικητές".

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι, μέχρι και ο κυριότερος υποστηρικτής της εισόδου της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ο Κώστας Σημίτης ανακάλεσε τις απόψεις του και ενστερνίστηκε τις θέσεις Σαρκοζί - Μέρκελ.

Η μόνη ελπίδα για τη χώρα μας είναι όλες αυτές οι εξελίξεις να συμπέσουν με μία αναθεώρηση του ρόλου και της ύπαρξης του ΝΑΤΟ (κάτι που δειλά δειλά ζητούν οι Γερμανοί) και να κάνει το σταυρό της πως θα μπορέσει να περάσει κάποιες θέσεις της, την ώρα που οι Γαλλογερμανοί θα ανταλλάσουν ύβρεις με τους Αμερικανούς.

Κατά τον γράφοντα, προ του Ελευθερίου Βενιζέλου, ο τελευταίος που μπόρεσε να κάνει τέτοιους ελιγμούς και να επιτύχει ήταν ο Μιχαήλ Παλαιολόγος.

Το βέβαιον είναι ότι η 17 Φεβρουαρίου 2008 θα πρέπει να θεωρείται ως η ημέρα θανάτου του Διεθνούς Δικαίου.