AEGEAN: Τα μεγαλυτερα μεγεθη ολων των εποχων στην Ελλαδα

 Ασχολούμενος με την πάρα πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία της πολιτικής αεροπορίας στην Ελλάδα, δεν θα μπορούσα να παραβλέψω ότι εδώ και λίγα χρόνια η Aegean έχει ξεπεράσει σε μεγέθη στόλου, επιβατικής κίνησης και εξυπηρετούμενων προορισμών οτιδήποτε άλλο είχαμε στο παρελθόν (ΤΑΕ, «Εθνική» ΤΑΕ, Ολυμπιακή Ωνάση, Ολυμπιακή Δημοσίου και Ολυμπιακή Βγενόπουλου). 

Αυτό, μάλιστα, επετεύχθη σε συνθήκες κρίσης, οικονομικής αβεβαιότητας, ολοκληρωτικού ανοίγματος των αερομεταφορών στον διεθνή ανταγωνισμό (που δεν υπήρχε στα «χρυσά» χρόνια), αλλά και απόλυτης εργασιακής ειρήνης – το τελευταίο δεν είναι καθόλου αυτονόητη προϋπόθεση. 

Και, φυσικά, ποτέ άλλοτε εταιρεία εναέριων συγκοινωνιών στην Ελλάδα δεν είχε επενδύσει τόσο μεγάλα κεφάλαια, με τέτοια συνέπεια, διατηρώντας παράλληλα την κερδοφορία της, σε μία αγορά που χαρακτηρίζεται από μικρά περιθώρια κέρδους (περί το 5-8%) κι έντονη ανταγωνιστικότητα. 

Μεγάλος κερδισμένος από την ανάπτυξη της Aegean είναι η Αθήνα – σχεδόν 4 στους 10 επισκέπτες της πρωτεύουσας έρχονται εδώ με την A3 –, η οποία χρωστά ένα μεγάλο μέρος της τουριστικής ανάπτυξης των τελευταίων χρόνων σε μία καλά σχεδιασμένη και επιτυχημένη ανάληψη επιχειρηματικού κινδύνου από την Αεροπορία Αιγαίου (σίγουρα, βοήθησαν και τα κίνητρα ανάπτυξης του ΔΑΑ). Αξίζει να δείτε το γράφημα. 

Επίσης, τα καινούρια της αεροσκάφη θα της δώσουν τη δυνατότητα εξυπηρέτησης ακόμη πιο μακρινών προορισμών, ενώ η μικρότερη κατανάλωση καυσίμου που υπόσχονται, θα προσφέρεται για μεγαλύτερη ανάληψη ρίσκου. 

Σημειωτέον ότι η Aegean λειτουργεί με κάποια μειονεκτήματα σε σχέση με τον διεθνή της ανταγωνισμό: Η κύρια της αγορά είναι σχετικά μικρή, αντιμετωπίζει εισοδηματικά προβλήματα, χαρακτηρίζεται από μεγάλη εποχικότητα, αποτελεί τερματική αγορά της ΕΕ – πέραν ημών κείται ο κόσμος των διμερών συμβάσεων αποκλειστικότητας και των τρίτων χωρών – και τα γειτονικά μας κράτη είναι σχεδόν στο σύνολό τους χαμηλού εισοδήματος.  

Το μεγάλο πρόβλημα φυσικά είναι η εποχικότητα – τα αεροπλάνα πετάνε γεμάτα τη μισή χρονιά και μισογεμάτα την άλλη μισή. Οι κινητήρες όμως στα αεροσκάφη δεν πρέπει να σταματάνε ποτέ. Κάθε τζετ πρέπει να σου φέρνει μέσα στο νερό 25 εκατ. ευρώ κατ’ έτος. 

Σημείο – κλειδί σε όλα αυτά ήταν η εξαγορά της Olympic από τη MIG το 2013 έναντι 72 εκατ. ευρώ, που έδωσε στην Aegean τη μεγάλη συμπληρωματικότητα δικτύου που χρειαζόταν ώστε να στείλει τα τζετ της στις μεγάλες αγορές. Αυτό της επέτρεψε να αυξήσει τόσο τη δύναμη του στόλου όσο και τους εξυπηρετούμενους προορισμούς εν γένει. 

Σε έναν κόσμο που αναπτύσσεται γραμμικά, θα μπορούσε κανείς να περιμένει ότι η εταιρεία θα φτάσει στα επόμενα χρόνια τα 70 αεροσκάφη και θα εξυπηρετεί ακόμη περισσότερους προορισμούς. Σκεφτείτε βέβαια ότι π.χ. η TAP της Πορτογαλίας θα εξακολουθεί να είναι αρκετά μεγαλύτερη (σήμερα έχει δύναμη στόλου 110 αεροσκαφών), που είναι ένας περιφερειακός παίκτης στην Ευρώπη. 

Άρα, επειδή είναι δύσκολο να φτάσει οργανικά σε αυτά τα μεγέθη ή θα τη δούμε να εξαγοράζει μικρότερες εταιρείες – όπως πχ η Croatia την οποίαν διεκδικεί – ή να εξαγοράζεται από κάποιον μεγαλύτερο. Το μέλλον θα δείξει. 

Όπως κι αν έχει, τηρουμένων των ελληνικών συνθηκών, πρόκειται περί οικονομικού άθλου.