Θεσσαλονίκη, days 03-05
Χαλαρά..
Ο Ν. και η Μ. έφυγαν και πήραν μαζί τους κάτι από την ατμόσφαιρα της γιορτής. Βέβαια, όλη η μέρα περνά στο πόδι από φίλο σε φίλο και από γνωστό σε γνωστό. Και ξανά στο ψάξιμο για τις τοπικές σπεσιαλιτέ και για παλιούς φίλους.
Χθες, η αφρόκρεμα της Πυρχιας ξαναμαζεύτηκε με τυριά και σαλάμια και κρασιά. Είναι απίστευτο πόσο η απαλεψιά έδεσε μερικούς ανθρώπους.. για μιά ζωή.
Τα κόκκινα κρασιά του "Πανελληνίου" κοπανάν στο κεφάλι, δεν το συζητάμε..
Η ατμόσφαιρα δεν παλεύεται,στην κυριολεξία.. απορώ πως σηκωνόμουν τόσα χρόνια πρωί πρωί.
Παρεπιπτόντως, στα βιβλιοπωλεία γίνεται χαμός από κόσμο.
Στην πόλη επικρατεί πανικός και απορώ πως οι έμποροι και οι επαγγελματίες του κέντρου αντέχουν.
Έχουμε μέρες ακόμη μπροστά μας.
Μεγάλη Αρετσού!
Ο Ν. και η Μ. έφυγαν και πήραν μαζί τους κάτι από την ατμόσφαιρα της γιορτής. Βέβαια, όλη η μέρα περνά στο πόδι από φίλο σε φίλο και από γνωστό σε γνωστό. Και ξανά στο ψάξιμο για τις τοπικές σπεσιαλιτέ και για παλιούς φίλους.
Χθες, η αφρόκρεμα της Πυρχιας ξαναμαζεύτηκε με τυριά και σαλάμια και κρασιά. Είναι απίστευτο πόσο η απαλεψιά έδεσε μερικούς ανθρώπους.. για μιά ζωή.
Τα κόκκινα κρασιά του "Πανελληνίου" κοπανάν στο κεφάλι, δεν το συζητάμε..
Η ατμόσφαιρα δεν παλεύεται,στην κυριολεξία.. απορώ πως σηκωνόμουν τόσα χρόνια πρωί πρωί.
Παρεπιπτόντως, στα βιβλιοπωλεία γίνεται χαμός από κόσμο.
Στην πόλη επικρατεί πανικός και απορώ πως οι έμποροι και οι επαγγελματίες του κέντρου αντέχουν.
Έχουμε μέρες ακόμη μπροστά μας.
Μεγάλη Αρετσού!
Σχόλια