Θεσσαλονίκη, day 02

Μεγάλη ημέρα..

Ντου στο Μάϊλς, η παρέα μεγαλώνει και πολλαπλασιάζεται. Επιτέλους, γνωρίζω την Ντ.. μήνες άκουγα για αυτήν. Ο Μ. πετάει, είναι αλλού... "νατούρλιχ", που λέγαμα και παλιά.

Φάτσες που δεν είχα δει για αιώνες εμφανίζονται, αν όχι σαν λέμμινγκς, σίγουρα σαν ταινία.

Καπάκι, Ίσαλο και Αρτ για τον εκκλησιασμό.. προς έκπληξιν, τα μαζεύουν.. "Τι γίνεται ρε παιδιά;" "Δεν μας αφήνουν πια να κάνουμε τίποτα".

Το πρωί, βόλτα με τη Σ, το καινούριο κινητό. Εάν ήταν η σκηνή ήταν α/μ, θα ακολουθούσε τα "καινούρια παπούτσια" του 1950.. για τους μυημένους.

Μετά, Ιανός, όλο ο ξένος Αρκάς και ένα λεύκωμα για την Ντ, yosebu και sun.blvd για τον Μ. "Ελάτε Ίσαλο, έχω δώρα" και κάνω τον Αϊ Βασίλη. Ώρες κουβέντας στη γλώσσα της για τι παράξενη είναι αυτή η χώρα.

Μετά ρακόμελα και χάλκινα και γιουγκοσλαύικες μουσικές και καπάκια αγριογούρουνα και κρασιά. Και πάλι Ίσαλο και πάλι εκκλησιασμός και, βουρ, μαύρη τεκίλα.

Νομίζω ότι βρήκα τη Ντίσνεϋλαντ..