Αρεόπολη, Μονεμβασιά, Ταίναρο

Είναι πραγματικό φοβερό πόσες παραστάσεις μπορεί να αλλάξει κανείς μέσα σε 36 ώρες.

Η ιδέα για Σαββατοκύριακο στη Μάνη ήταν πάρα πολύ καλή.

Στη μέσα Μάνη, στο πάλαι ποτέ Μεγάλο Αλγέρι, κάτι αλλάζει. Οι παλιοί ερειπωμένοι πύργοι αναστηλώνονται. Με ένα μεράκι, πρωτοφανές για τα νεοελληνικά δεδομένα, ένα τοπίο άγονο και αφιλόξενο, γεμίζει σιγά-σιγά ζωή.

Εν αντιθέσει με την "τουριστικά ανεπτυγμένη" Ελλάδα, στη Μάνη, η αισθητική είναι ζήτημα θεμελιώδους σημασίας. Απουσιάζει πλήρως το κιτς, βλαχομπαρόκ στοιχείο. Δεν ακούς στη διαπασών ντίριμ-ντίριμ τσιφτετελοζεμπεκιές. Είναι φτηνά. Δεν σε πρήζει κανένας με οτιδήποτε.

Η Αερόπολη είναι, απλά, ονειρική. Ελάχιστα είναι τα μέρη στην Ελλάδα, όπου μπορεί κανείς να δει έναν ζωντανό μεσαίωνα. Αντί να τρέχουν τα σχολειά σε βλακώδεις πενθήμερες, ας τα πάνε να δουν όλα τα γύρω χωριά, για να μάθουν ότι η διατήρηση του παραδοσιακού χαρακτήρα και της αισθητικής, μόνο καλό μπορεί να φέρουν σε έναν τόπο.

Η Μονεμβασιά είναι απλά όνειρο. Σαν να μην έχει αλλάξει τίποτε από τον δέκατο τρίτο αίωνα.

Το Ταίναρο είναι το τέλος της ηπειρωτικής Ευρώπης. Σε εκείνο το σημείο, στο Νεκρομαντείο του Ποσειδώνα, οι αρχαίοι πίστευαν ότι αποτελούσε το εφαλτήριο των ψυχών για τον Άδη. Τα νερά της θάλασσας είναι, πραγματικά, το κάτι άλλο.

Σε απόσταση τεσσάρων ωρών από την Αθηναϊκή χαβούζα, βρίσκεται κρυμμένος ένα παράδεισος.