Κατά βαρβάρων.. όνειδος
Από το 1990 μέχρι σήμερα, στην Ελλάδα, οι μισθοί έχουν περίπου διπλασιαστεί, αλλά οι τιμές έχουν τετραπλασιαστεί . Σε μπακάλικα μαθηματικά, έχουμε απωλέσει το ήμισυ της αγοραστικής μας δύναμης.
Πως γίνεται μία χώρα με έναν από τους υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης στην Ευρώπη να γνωρίζει τέτοια παράξενα φαινόμενα; Πως γίνεται το ΑΕΠ να αυξάνεται, αλλά ο κόσμος να γίνεται πιο ανίσχυρος οικονομικά; Που πηγαίνουν αυτά τα χρήματα; Γιατί δεν μένει μία προς αποταμίευση; Η καλύτερα, γιατί δεν ενθαρρύνεται η αποταμίευση; Τις πταίει; Το οικονομικό επιτελείο της εικοσαετίας; Το ευρώ; Οι τράπεζες; Ή όλοι μαζί; Φοβούμαι το τελευταίο.
Ο τραπεζικός τομέας γνώρισε και γνωρίζει υψηλότατη μεγέθυνση των αριθμών του. Όμως, γνωρίζετε ότι το 70% κερδών του προκύπτει από τα λεγόμενα "μικροποσά"; Προμήθεια με προμήθεια, γεμίζει το σακούλι. Η πλάκα όμως είναι ότι το σακούλι, δεν είναι τίποτε παραπάνω από τις καταθέσεις των αποταμιευτών. Οι οποίοι "νοικιάζουν" τα χρήματά τους στα τραπεζικά ιδρύματα δια τόκους ελεημοσύνης και αυτές δανείζουν ζεστό χρήμα με ίσως το υψηλότερο ευρωπαϊκό επιτόκιο.. Το αποτέλεσμα είναι να βγάζουν χαβαλέ λεφτά.
(Ιστορική Παρένθεση - Πριν από λίγους αιώνες, στη Θεσσαλονίκη, οι Γενίτσαροι δάνειζαν στους Έλληνες με 15% τόκο και οι τελευταίοι, για να προστατέψουν τα συμφέροντα της Ελληνικής κοινότητας άρχιζαν να δανείζουν χρήμα με 13%).
Με ένα κόστος ζωής διαρκώς διογκούμενο και με απολαβές κλειδωμένες σε τιμές '97, είναι σαφές ότι η καθημερινή ζωή στην Ελλάδα των αρχών του εικοστού πρώτου αιώνα έχει μετατραπεί σε μία πολύ δύσκολη αποστολή - δεν θέλω να ξέρω πως είναι να έχεις και παιδιά υπό τέτοιες συνθήκες.
Δεδομένου ότι ο πολιτικός κόσμος, έστω κι αν έχει το 90% της ευθύνης για αυτό το φαινόμενο, είτε αδιαφορεί, είτε σιωπά, καθίσταται επιτακτική ανάγκη να γίνει κάτι.
Κι επειδή δεν μας βλέπω να πετάμε πέτρες, να τα σπάμε ή να φυτεύουμε βόλια, το μόνο που είναι εφικτό αυτή τη στιγμή είναι το εξής αγαπημένο..
ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗ ΑΝΥΠΑΚΟΗ :)
Καλό μήνα
Πως γίνεται μία χώρα με έναν από τους υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης στην Ευρώπη να γνωρίζει τέτοια παράξενα φαινόμενα; Πως γίνεται το ΑΕΠ να αυξάνεται, αλλά ο κόσμος να γίνεται πιο ανίσχυρος οικονομικά; Που πηγαίνουν αυτά τα χρήματα; Γιατί δεν μένει μία προς αποταμίευση; Η καλύτερα, γιατί δεν ενθαρρύνεται η αποταμίευση; Τις πταίει; Το οικονομικό επιτελείο της εικοσαετίας; Το ευρώ; Οι τράπεζες; Ή όλοι μαζί; Φοβούμαι το τελευταίο.
Ο τραπεζικός τομέας γνώρισε και γνωρίζει υψηλότατη μεγέθυνση των αριθμών του. Όμως, γνωρίζετε ότι το 70% κερδών του προκύπτει από τα λεγόμενα "μικροποσά"; Προμήθεια με προμήθεια, γεμίζει το σακούλι. Η πλάκα όμως είναι ότι το σακούλι, δεν είναι τίποτε παραπάνω από τις καταθέσεις των αποταμιευτών. Οι οποίοι "νοικιάζουν" τα χρήματά τους στα τραπεζικά ιδρύματα δια τόκους ελεημοσύνης και αυτές δανείζουν ζεστό χρήμα με ίσως το υψηλότερο ευρωπαϊκό επιτόκιο.. Το αποτέλεσμα είναι να βγάζουν χαβαλέ λεφτά.
(Ιστορική Παρένθεση - Πριν από λίγους αιώνες, στη Θεσσαλονίκη, οι Γενίτσαροι δάνειζαν στους Έλληνες με 15% τόκο και οι τελευταίοι, για να προστατέψουν τα συμφέροντα της Ελληνικής κοινότητας άρχιζαν να δανείζουν χρήμα με 13%).
Με ένα κόστος ζωής διαρκώς διογκούμενο και με απολαβές κλειδωμένες σε τιμές '97, είναι σαφές ότι η καθημερινή ζωή στην Ελλάδα των αρχών του εικοστού πρώτου αιώνα έχει μετατραπεί σε μία πολύ δύσκολη αποστολή - δεν θέλω να ξέρω πως είναι να έχεις και παιδιά υπό τέτοιες συνθήκες.
Δεδομένου ότι ο πολιτικός κόσμος, έστω κι αν έχει το 90% της ευθύνης για αυτό το φαινόμενο, είτε αδιαφορεί, είτε σιωπά, καθίσταται επιτακτική ανάγκη να γίνει κάτι.
Κι επειδή δεν μας βλέπω να πετάμε πέτρες, να τα σπάμε ή να φυτεύουμε βόλια, το μόνο που είναι εφικτό αυτή τη στιγμή είναι το εξής αγαπημένο..
ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗ ΑΝΥΠΑΚΟΗ :)
Καλό μήνα
Σχόλια