Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΦΩΝΗ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΙΟ ΦΕΡΕΓΓΥΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ

 

Το ηλιοβασίλεμα από την Ολυμπία Οδό, με μέτωπο νοητά προς το Ιόνιο. Η φωτογραφία βγήκε σαν σήμερα εν κινήσει, πριν από δύο χρόνια.

Ταξιδεύαμε για Κέρκυρα. Ήταν μια έμπνευση εν πολλοίς ενστικτώδης.

Την προηγούμενη ο αρμόδιος υπουργός είχε διαψεύσει την πιθανότητα επιβολής lockdown. Τα ένσημα της δημοσιογραφίας μύρισαν την παραπλάνηση από το χιλιόμετρο. Για τη λήψη της απόφασης χρειάστηκαν λίγα μόλις λεπτά: "Αύριο φεύγουμε, πριν μας κλείσουν μέσα".

Ακολούθησε πυρετώδης προετοιμασία. Λίγα ρούχα, φόρμες, υπολογιστές, τα απαραίτητα βιβλία για τη βιβλιογραφία του Σμηναγού Χ (και για τον βραδινό ύπνο της Μαρκέλλας) και λίγα παιχνίδια - μοναχοπαίδι ακόμη η δεσποινίς.

Δεν θέλαμε να ξαναπεράσουμε την αφόρητη Άνοιξη της πρώτης καραντίνας, όπου κλήθηκαμε να βρούμε την αγεφυρωτη ισορροπία μεταξύ μιας ιδιαιτέρως απαιτητικής τηλεργασίας και ενός παιδιού 3 ετών και κάτι να περιφέρεται βαριεστημένο σπίτι. Στην Κέρκυρα θα είχε παρέα: τα ξαδέρφια της, τον παππού της και τα παιδιά απ'το χωριό.

Πέμπτη νωρίς το μεσημέρι ήμασταν έξω από τον παιδικό σταθμό - μαζί μας και η Ρίζλα που θα περνούσε τις τελευταίες εβδομάδες της ζωής της στην ηρεμία της υπαίθρου (τον Μάρκο τον είχαμε χάσει λίγες εβδομάδες πριν).

Το βράδυ είχαμε φτάσει στο νησί. Την επόμενη ο πρόεδρος της κυβερνήσεως και οι αρμόδιοι υπουργοί θα ανακοίνωναν την επιβολή μέτρων περιορισμού της κυκλοφορίας. Προλάβαμε να πιούμε και ποτά στην πλατεία του Δημαρχείου - και να κάνουμε και κάτι ψώνια της τελευταίας στιγμής.

Περάσαμε στην Κέρκυρα σχεδόν δυόμιση μήνες, που για πολλούς εδώ στην Αθήνα ήταν αφόρητοι, αλλά για εμάς εκεί στο χωριό ήταν μάλλον ευχάριστοι.

Εκεί σχεδόν ολοκληρώθηκε το γράψιμο ενός βιβλίου. Από εκεί διοργανώθηκε μια πολύ επιτυχημένη συνέντευξη Τύπου με συντονισμό από το κλειστό κεντρικό καφενείο του χωριού, υποστηρίχθηκαν τα στελέχη μας σε συνέδρια και εκδηλώσεις και γράφτηκαν και εστάλησαν ένα σωρό δελτία τύπου.

Είχαμε και τις "πολυτέλειές" μας: Αυγά, φρούτα και λαχανικά παραγωγής μας - μεταξύ άλλων και μια ιδιόρρυθμη ποικιλία σταφυλιού που πάει μέχρι τα Φώτα.

Εκεί αποχαιρετίσαμε την αγαπημένη Ρίζλα, ακούσαμε παιδικές φωνές να παίζουν και μάθαμε για την απώλεια του παππού μας ξημερώματα πρωτοχρονιάς.

Όλα αυτά είναι πια πίσω μας - μακριά και αγαπημένοι με την πανδημία.

Η εσωτερική φωνή είναι πάντα ο πιο φερέγγυος σύμβουλος. Ειδικά στις δύσκολες στιγμές.