ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΑ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ 1954-1956, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Α. ΔΟΞΙΑΔΗΣ

 

Πολύ ενδιαφέρον βιβλίο που περιέχει ταξιδιωτικές μαρτυρίες του κορυφαίου Έλληνα πολεοδόμου, Κωνσταντίνου Δοξιάδη στο πλαίσιο των επαγγελματικών του αποστολών στο εξωτερικό: Συρία, Ιράκ, Πακιστάν, Ινδία, Ιορδανία.

Δηλαδή μέρη όπου ξεκίνησε να χτίζει την εκτός Ελλάδος φήμη του.

Μην φαντάζεστε, όμως, τον Δοξιάδη τουρίστα, σε εκτός επαγγελματικού ωραρίου περιηγήσεις.

Η ματιά του δεν είναι απλά εκείνη του πολεοδόμου. Αλλά του εξειδικευμένου τεχνοκράτη, που υπό το βάρος της ευθύνης της ανάληψης του σχετικού έργου από τον ΟΗΕ, αναζητεί εναγωνίως λύσεις που θα σεβαστούν το ντόπιο φυσικό περιβάλλον, την τοπική αρχιτεκτονική παράδοση και κυρίως τις ανάγκες των ανθρώπων.

Η εμπειρία του από την ενασχόληση με τα κατοχικα συντρίμμια της Ελλάδας από κορυφαία θέση, είναι σαφές ότι τον βοήθησε να προσαρμοστεί σε αυτές τις συνθήκες. Άλλωστε και η Ελλάδα της δεκαετίας του 1940 ήταν μια παμφτωχη, αγροτική χώρα - κοινή ήταν η μοίρα των φτωχών παντού.

Η σχολαστικότητα είναι ο κοινός παρανομαστής του επαγγελματισμού. Ο Δοξιάδης κρατούσε σημειώσεις και φωτογράφιζε και όταν επέστρεφε στην Αθήνα, τις έδινε για δακτυλογράφηση και στη συνέχεια δημιουργούσε άλμπουμ για κάθε περιοχή που επισκέφθηκε, ώστε να μπορούν αυτός και οι συνεργάτες του να ανατρέχουν οπότε, χρειαστεί σε αυτά για να τα συμβουλευτούν, στο πλαίσιο της εκπόνησης των σχετικών πολεοδομικών μελετών.

Κάποιες περιγραφές είναι σοκαριστικές: "Λόγω της απαίτησης για απομόνωση των γυναικών, τα σπίτια αυτά, που είναι ισόγεια, δεν διαθέτουν παράθυρα στους εξωτερικούς τους τοίχους, οπότε υποχρεώνονται να ανοίγουν εξαεριστήρες στις οροφές τους με τέτοιο τρόπο, ώστε να εισέρχεται κάποια δροσιά στα δωμάτιά τους" (Ημερολόγιο του Πακιστάν, Ιανουάριος - Φεβρουάριος 1955, Επίσκεψη στην Sind, ΤΟ ΧΩΡΙΟ GHARO).

Η γραφή του Δοξιάδη αντανακλά το πνεύμα της εποχής: Της αισιοδοξίας και της λαχτάρας του μεταπολεμικού κόσμου για προκοπή, πρόοδο και ανάπτυξη - αυτήν την ίδια, νέα αρχή που αναζητούμε και σήμερα