1 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2001

 

Ανάμνηση από μια 20ετη, πολύ ξεχωριστή και προσωπική επέτειο που πέρασε προ ημερών.

Ήταν πρωί Σαββάτου - 1η Σεπτεμβρίου 2001 - όταν πρωτοέμπαινα στο στούντιο του 88μισο, στον Μύλο.

Πιτσιρικάς τότε, έχοντας μικρή ραδιοφωνική εμπειρία, αλλά περισσή όρεξη για πάσης φύσεως αναζητήσεις, ξεκινούσα το πρώτο μου επαγγελματικό βήμα στα Μέσα Ενημέρωσης - δίπλα στις συναυλίες και τα τρένα.

Ήταν μόλις 10 μέρες πριν από την 11η Σεπτεμβρίου, σε έναν κόσμο που ζούσε ακόμη βυθισμένος στις αυταπάτες του. Ήμασταν αλλού.

Ένα πράγμα θυμαμαι από εκείνο το Σάββατο: Ήμουν τόσο αγχωμένος που πήγαινα στην τουαλέτα κάθε πέντε λεπτά! Δεν έχω ξαναπάθει κάτι τέτοιο στη ζωή μου. Αλλά έτσι, εκεί στον αέρα, έμαθα να "διύλίζω" το άγχος και να το κάνω καύσιμο κινητοποίησης.

Τεράστιο σχολείο με μεταπτυχιακό στην άγνοια κίνδυνου και την έπαρση της νιότης. Και μεγάλη ευθύνη, βέβαια, όταν γίνεσαι καθημερινή παρέα για τόσο πολλούς ανθρώπους. Τιμή μου, πραγματικά.

Το ραδιόφωνο είναι το πιο γλυκό και ανθρώπινο μέσο και το μόνο που γλίτωσε - μέχρι στιγμής- από τις επιπτώσεις της κυριαρχίας του διαδικτύου.

Εαν επέστρεφα για κανένα επετειακό τρίωρο, θα έβαζα αυτά που θα βρείτε στη λίστα παρακάτω στα σχόλια. Καινούρια, ωραία μουσική.

Δεν σταματά να βγαίνει ποτέ - παρά τα περί του αντίθετου θρυλλούμενα από τα γνωστά κέντρα επιρροής παλαιών και νεόκοπων γεροντιστών.