Λαϊκη Σαββατου

Λαϊκή Σαββάτου - τηρούμε τις Αρετσιανές παραδόσεις.

Δίπλα στον καλό μας ιχθυοπώλη - που επιλέγει πάντα με εκλεκτικό τρόπο και φροντίδα τις προμήθειές του, στήθηκε από την καντίνα με τα σουβλάκια ένα πρόχειρο υπαίθριο αναψυκτήριο.

Παρόλο που διοικητικά ήταν ο ορισμός της αυθαιρεσίας (πχ άδειες, iso, στοιχειώδεις κανονισμοί κτλ), εν τούτοις υπήρχε στην εικόνα μια γλυκιά, ανέμελη και αθώα φυσικότητα.

Θαρρείς και μέσα στους ατσάλινους κανόνες της διεθνούς αγοράς - αυτούς που εκτοξεύουν την τιμή του ελληνικού λεμονιού τους θερινους μήνες στα επίπεδα του λάιμ και πλημμυρίζουν τα σούπερ μάρκετ με φτηνό λεμόνι Αργεντινής και Ουρουγουάης, όπως μου διηγήθηκε το παιδί στον πάγκο με τα λεμόνια - επιβιώνει ένας αειθαλής κοινοτισμός, μια ατμόσφαιρα χωριού , ήθη ξεχασμένα στις αφηγήσεις των πάντα πρακτικών ανθρώπων της υπαίθρου.

Είναι ωραία εποχή για το παζάρι. Ο τρύγος κάνει τα σταφύλια απίστευτα γευστικά, τα πρώτα μηλα του Φθινοπώρου έρχονται ζουμερά, στραβά και κακομούτσουνα, καρπούζια και πεπόνια συνυπάρχουν με τα λάχανα και τα παντζάρια. Περίπου σαν το ντύσιμο της εποχής που συνδυάζει κομμάτια από την γκαρνταρόμπα τεσσάρων εποχών.

Είναι η λαϊκή αγορά το σύνορο, το απώτατο όριο, το τελευταίο απροσπέλαστο σημείο για τη νεωτερικότητα. 

Με άγραφους, συναλλακτικους, αγοραίους κανόνες που κατά μόνιμη παρέκκλιση διεμβολίζουν τις συνήθεις ισορροπίες μεταξύ προσφοράς και ζήτησης, αλλά και τις καθιερωμένες αποστάσεις ευγενείας μετά αγοραστών και πωλητών.

Η λαϊκή μοιάζει με τις συνοδούς κορυφής της ΕΕ. Οι τιμές δεν ανταποκρίνονται ντε και καλά στη ζήτηση, αλλά ξεκινούν ψηλά το πρωί και πέφτουν, ακολουθώντας τους δείκτες του ρολογιού προς το μεσημέρι.

Αντίστοιχα, οι αποφάσεις που λαμβάνονται και καθορίζουν τις τύχες των λαών, προκύπτουν από τα παζάρια που κάνουν οι ηγέτες των κρατών μέσα στα άγρια μεσάνυχτα. Και συνήθως κερδίζει αυτός που έχει κοιμηθεί καλύτερα την προηγούμενη κι έχει τις αντοχές να τραβήξει τη διαπραγμάτευση μέχρι τα χαράματα. 

Γιατί κι εκεί, όποιος χάνει, μένει με τη φύρα - σαν τον έμπορο της λαϊκής που ακούει τη λάθος εσωτερική φωνή και κράτα τις τιμές ψηλά, την ώρα που οι ανταγωνιστές του πίνουν ρετσίνα στο πρόχειρο υπαίθριο αναψυκτήριο της καντίνας...