Γενοκτονια και Ολοκαυτωμα

Η Γενοκτονία των Χριστιανών της Ανατολίας ήταν η πρόβα τζενεράλε του Ολοκαυτώματος των Εβραίων 

“Και τελικά ποιος μιλά σήμερα για την εξολόθρευση των Αρμενίων”; Κυνικά, το 1939 ο Αδόλφος Χίτλερ έθετε αυτό το ερώτημα στο ακροατήριό του, λίγο προτού οι ναζιστικές δυνάμεις καταστρέψουν την Πολωνική Δημοκρατία, πεπεισμένος ότι όπως πέρασε η Γενοκτονία των Χριστιανών της Ανατολίας, έτσι θα περνούσε και η υλοποίηση των σχεδίων του για απόλυτη ισοπέδωση της Ανατολικής Ευρώπης. 

Ογδόντα χρόνια μετά αποδεικνύεται ότι ο Χίτλερ έπεφτε έξω. Κάθε χρόνο, όλο και περισσότεροι μιλούν για την εξολόθρευση των Χριστιανών της Ανατολίας - Αρμενίων, Συροχαλδαίων και Ελλήνων Ποντίων. 

Διότι η εξολόθρευσή τους ήταν μία συστηματική διαδικασία που ξεκίνησε στα τέλη του 19ου αιώνα, κορυφώθηκε κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και ολοκληρώθηκε με την έξοδο του Χριστιανικού στοιχείου από τη Μικρά Ασία και το τέλος του Ελληνοτουρκικού Πολέμου. 

Και δυστυχώς αποτέλεσε μία πρόβα τζενεράλε για το Ολοκαύτωμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου - αυτό των Εβραίων της Ευρώπης - και ένα ενιαίο σχέδιο εθνοκάθαρσης της Ανατολίας. 

Για “στρατιωτικούς λόγους” (που δεν ήταν άλλοι από την επέλαση του Ρωσικού Στρατού στον Καύκασο) περιοχές εκκενώνονταν  με μέτρα όπως εκτοπισμοί, τάγματα εργασίας και πορείες θανάτου.

Οι πορείες γίνονται επί μέρες με σφοδρή κακοκαιρία και στέρηση των αναγκαίων μέσων επιβίωσης. Π.χ. δεν επιτρεπόταν η στάθμευση σε κατοικημένα μέρη παρά μόνο σε έρημα και εκτεθειμένα σημεία, προκειμένου να επιτευχθεί η έλλειψη στέγασης, έκθεση σε ακραίες καιρικές συνθήκες και δυσκολία εύρεσης τροφής. 

Απαγορευόταν να υποβαστάζονται οι ασθενείς και οι βαριά άρρωστοι. 

Επιβαλλόταν η εγκατάλειψη των ανηλίκων, των γερόντων και των ασθενών που πέθαιναν από την πείνα.

Σε κάποιες περιπτώσεις με το πρόσχημα του υγειονομικού ελέγχου, εξαναγκάζονταν να μπουν σε λουτρά και μετά αφήνονταν εκτιθέμενοι γυμνοί στο ύπαιθρο σε πολικές θερμοκρασίες για ιατρική επιθεώρηση. 

Σε άλλες περιπτώσεις ασθενείς στέλνονταν στα νοσοκομεία όπου δηλητηριάζονταν και θανατώνονταν.

Το τελικό αποτέλεσμα ήταν η συρρίκνωση του Χριστιανικού στοιχείου από τη Μικρασιατική ενδοχώρα. 

Ο αμερικανός πρέσβης των ΗΠΑ στην Κωνσταντινούπολη Χένρι Μόργκενταου κατηγορούσε τους Γερμανούς, που ήταν σύμμαχοι της Υψηλής Πύλης και είχαν τεθεί επικεφαλής του Οθωμανικού στρατού, ως συνεργούς σε αυτό το έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. 

Και αυτό γιατί όχι μόνο επιδείκνυαν παγερή αδιαφορία στο Ολοκαύτωμα της Ανατολίας, αλλά είχαν συμβάλει μάλιστα και στον σχεδιασμό του. Οι στρατοκράτες του Κάιζερ είχαν βάλει κι εκεί το χεράκι τους. 

Όλοι στην Καλαμαριά είχαμε από έναν φίλο κάποιον που είχε να διηγηθεί τέτοιες ιστορίες από τους παππούδες του.