Κερδισε η Βακτριανη

                        

Σήμερα μία ίωση που με κυνηγά από το Πάσχα, η οποία σου δίνει την ψευδαίσθηση ότι είσαι μια χαρά, μέχρι που ξαφνικά σε ρίχνει, με έβγαλε εκτός σχεδίων.

Ένα από πολύ καλά πράγματα που έχουμε στη Vodafone, είναι ότι μπορούμε μια φορά την εβδομάδα να δουλεύουμε από το σπίτι. Μερικές από τις πιο παραγωγικές μου μέρες στη δουλειά, τις έχω περάσει στο σαλόνι, και κυρίως στην κουζίνα του σπιτιού - οι καλοί γραφιάδες ξέρουν ότι τα καλύτερα κείμενα γράφονται στην κουζίνα.

(Ξαναδείτε την Πολίτικη κουζίνα εάν έχετε αμφιβολίες). 

Δούλεψα λοιπόν από το σπίτι, όμως η ίωση δεν μου επέτρεψε να συνεχίσω το πρόγραμμα και να πάω στην εκδήλωση του Equifund στη Στέγη. 

Κρίνοντας από το timeline, αι γενεαί πάσαι πρέπει να ήταν εκεί. Η "δύναμη πυρός" του προγράμματος είναι πια μεγάλη, ενώ τα ταμεία περισσότερα και θέλω να πιστεύω ότι θα βοηθήσουν στην επέκταση του οικοσυστήματος. 

Κακά τα ψέματα - χρειάζονται τουλάχιστον 10.000 νέες εταιρείες, εαν θέλουμε στην καλύτερη οι 1000 να επιβιώσουν και να αναπτυχθούν. Αυτό λένε οι αριθμοί διεθνώς. Μακάρι να βρεθούν τόσες πολλές και καλές ιδέες που θα απορροφήσουν αυτά τα χρήματα. 

Σκεφτείτε πάντως ότι πριν το 2010 δεν υπήρχε πάρα μόνο μια μικρή μαγιά τεχνολογικών επιχειρήσεων "πρώτης γενιάς" και αρκετά μικρότερα διαθέσιμα κεφάλαια (ακόμα και η λέξη καινοτομία είχε άλλη σημασία εκείνη την εποχή). 

Ζητώ η ψηφιακή οικονομία! 

Είναι παράδοξο: Η Ελλάδα εκτός αγορών έχει αρκετά πιο διευρυμένη παραγωγή τεχνολογίας σε σχέση με την Ελλάδα των αγορών. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζουμε. 

Σημαντικός ο ρόλος σε όλα αυτά της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων στην οποία ανήκει και το EIF. Δεν είναι καθόλου λίγα τα 500 εκατ. ευρώ που συνολικά συγκεντρώθηκαν από ευρωπαϊκή και ιδιωτική χρηματοδότηση. 

Η ΕΤΕπ στηρίζει την Ελλάδα με συνέπεια εδώ και δεκαετίες, και βάζει πλάτη με ζεστό χρήμα σχεδόν σε κάθε περίσταση, συμπληρώνοντας το κενό μεταξύ ΕΣΠΑ και ΠΔΕ (όταν υπάρχουν έσοδα...). 

(Στην ΕΤΕπ χρωστάμε - μεταξύ άλλων - τη χρηματοδότηση του ΔΑΑ, του Μετρό, αλλά ακόμα και των πρώτων ημερών της κινητής τηλεφωνίας - η τελευταία μας χάρισε και την λεγόμενη Παναγιά την Παναφωνίτισσα, όταν η Πάναφον εγκατέστησε σταθμό βάσης στο Άγιο όρος).

Η ΕΤΕπ είναι ένα σχέδιο Μάρσαλ διαρκείας για την Ελλάδα. 

Πας μερικές δεκαετίες πίσω και είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα. "Δεν δυνάμεθα να κρίνωμεν την πρόοδον εις την Ελλάδα, βάσει των συνήθως προτύπων της Δύσεως. Δεν μπορούμε να περιμένωμεν ταχείαν και εύκολον λύσιν των πολλών κοινωνικών και οικονομικών προβλημάτων που υφίστανται στην Ελλάδα" έγραφε ο Πωλ Πόρτερ, απεσταλμένος της κυβέρνησης Τρούμαν στην Ελλάδα, η οποία εφήρμοσε το μεταπολεμικό αχέδιο ανάπτυξης της Ευρώπης. 

Σήμερα, μια ομάδα ζηλωτών επιχείρησε να ρίξει το άγαλμα του Χάρι Τρούμαν στην Αθήνα, χρησιμοποιώντας σκοινιά. Μάλλον στα μυαλά τους ο εμφύλιος δεν έληξε ποτέ - ο Τρούμαν ενίσχυσε με απίστευτα ποσά τον εθνικό στρατό και αυτό φαίνεται ότι δεν του το συγχωρούν. 

(Ακολούθησαν δεκαετίες αντικομμουνιστικής υστερίας, τόσο ισχυρής που έφερε κοντά τους άλλοτε μισητούς και αιώνιους εχθρούς της εγχώριας πολιτικής σκηνής: Τους Φιλελεύθερους (του Ελ. Βενιζέλου) και τους συντηρητικούς (του Γούναρη και των ανακτόρων) . Έτσι γίνεται. Μόνο ένας νέος ακόμη πιο ισχυρός διχασμός μπορεί να συμμαζέψει τα σπασμένα του προηγούμενου..) 

Εμένα μου θύμισαν αυτοί οι ζηλωτές τους εικονομάχους που διαβάζαμε στη βυζαντινή ιστορία. Σκεφτείτε ότι εάν από τα Δεκεμβριανά έως την υποχώρηση του ΔΣΕ στο σιδηρούν παραπέτασμα, αυτά τα λίγα χρόνια ιστορίας έχουν κάνει τόσο μεγάλη ζημιά στο συλλογικό ασυνείδητο, τι αποτύπωμα πρέπει να είχε αφήσει στους προγόνους μας τους Ρωμιούς, η υπερεκατονταετής σύγκρουση μεταξύ της εικονομαχίας και της εικονολατρίας. 

(Γράφεις ένα game of thrones άνετα... Η Θεοδώρα που κήρυξε την Κυριακή της ορθοδοξίας ήταν ου μπλέξεις, ενώ μπροστά στον γιόκα της τον Μιχαήλ Γ', ο mad king είναι νήπιο). 

Αυτή η υπερεκατονταετής περίοδος ήταν καταλυτική στο να αποκοπούν οι ιστορικοί δεσμοί της Ελλάδας με την γλυπτική. Οι εικονομαχοι ούτε ήθελαν να βλέπουν τα αγάλματα, ενώ οι εικονολάτρες τα απέσυραν χωρίς δεύτερη σκέψη για να μαλακώσουν το χάπι στους πρώτους. Ναι, οι εικονολάτρες νίκησαν, αλλά με παραχωρησεις προς τους αντιπάλους τους. Ετσι πήραν μονοπώλιο την γλυπτική οι Καθολικοί. 

Και για αυτόν τον λόγο πάντοτε θα βλέπουμε τα αγάλματα ως κάτι εισαγόμενο και ξένο. 

(Ο Αλεξ Ρος γράφει ότι, καθώς οι Ιάπωνες θεωρούν ότι και τα αντικείμενα έχουν ψυχή, είναι πολύ καλύτερα κοινωνικά προετοιμασμένοι για τη συνύπαρξη με τα ρομπότ και τις μηχανές. Εμείς πάλι, οι δυτικοί, κουβαλάμε το βαρος των παλιών ιδεών: Ο Προμηθέας και ο Ίκαρος τιμωρήθηκαν για τις καινοτομίες τους). 

Την ώρα που συνέβαιναν αυτά, κυκλοφορούσε η ανεπιβεβαίωτη είδηση ότι Τούρκοι κατέβασαν μια ελληνική σημαία στη βραχονησίδα Μικρός Ανθρωποφάς, πυροδοτώντας σενάρια Ιμίων ΙΙ. 

(Φαντάζομαι τον Ερντογάν να βλέπει τους ζηλωτές να προσπαθούν να ρίξουν το άγαλμα του Τρούμαν, να σταυροκοπιέται με την περίπτωση μας και γελάει με τα χάλια μας. Καημένε Ταγίπ ούτε ξέρεις με ποιους πας να μπλέξεις, θα απαλλαγούμε λόγω τρέλας με Ι5 από βεβαρυμένο συλλογικό ασυνείδητο). 

Κερασάκι ήταν η απογευματινή βόλτα με το παιδί στην Φωκίωνος Νέγρη, όπου πέσαμε πάνω στο ματς της ημέρας στην κεντρική αλάνα: Ευρώπη vs. Ασία, με multi culti πιτσιρίκια. Τα της ημετέρας παιδείας μετέχοντα (τουρλού, δεύτερης γενιάς) απέναντι σε άρτι αφιχθέντα προσφυγόπουλα από Αγαρηνούς και Βακτριανή γωνία. 

(Στα σύνορα των κόσμων μια ζωή) 

Κέρδισε η Βακτριανή. Η Μαρκέλλα ξετρελάθηκε. Της αρέσει το ποδόσφαιρο. Μπλέξαμε. Αντε να της εξηγήσεις τι εστί Τουρσουνίδης... 

(Στιγμιότυπο του αγώνα - η θυγατέρα τα χώνει...)