Το hijack εγινε

                                

Η αντίθεση.

Ξεκίνησα πριν από λίγο να διαβάζω στο kindle app του κινητού το βιβλίο για τον καπιταλισμό χωρίς κεφάλαια και την αξία των άυλων τεχνολογικών αγαθών.

Από τις πρώτες σελίδες αντιλαμβάνεσαι ότι λίγα πράγματα είχαν αλλάξει στην αποτίμηση της οικονομικής αξίας από την εποχή του Γουλιέλμου του Κατακτητή που οι οικονομέτρες του εκτιμούσαν γη, εργαλεία και ζώα έως την σχετικά πρόσφατη πώληση του αεροδρομίου του Στάνστεντ. 

Έχω άλλωστε άπλετο χρόνο περιμένοντας στην ουρά του ΙΚΑ. Είναι το τρίτο πρωινό που έρχομαι εδώ στη διάσημη οδό Κεφαλληνίας με τα ωραία θέατρα και τα ξακουστά ρετιρέ που βλέπουν τον Λυκαβηττό και την Ακρόπολη.

Την πρώτη μέρα το δημόσιο κατάστημα δεν είχε ρεύμα και ως εκ τούτου δεν πραγματοποιούσε καμία συναλλαγή.

Την δεύτερη μέρα το μητρώο είχε 100 άτομα ουρά κι μόνο έναν υπάλληλο να εξυπηρετεί. 

Σήμερα το πήρα πατριωτικά. Ξύπνησα από τις 06.30, ντύθηκα και ήρθα να πιάσω ουρά. Μου θύμισε λίγο αυτές τις ουρές που είχαμε στο κέντρο νεοσυλλέκτων του Πυροβολικού όταν μας πήγαιναν στο 401 για εξετάσεις. 

(Εγερτήριο μέσα στην άγρια νύχτα, ταξίδι με το λεωφορείο στη βροχή, ατελείωτες ώρες αναμονής στο νοσοκομείο για τυπικές εξετάσεις). 

Η ουρά στις 7 και κάτι ήδη ξεπερνούσε τα 30 άτομα. Στις 8 παρά άνοιξαν οι πόρτες - σαν τις συναυλίες. Ο θυροφύλαξ, ένοπλος αστυνομικός, ο οποίος έκανε και το handling των πολιτών: Έδινε τα χαρτάκια των αριθμών προτεραιότητας, τους έστελνε στα αρμόδια τμήματα, παρέχει συμβουλές. 

Στο μητρώο ξανά ένας υπάλληλος μόνος του. Υπολόγιζα τεχνικά:, "Προηγούνται 11 άτομα, αν πούμε ότι ο καθένας θα χρειαστεί κατά μέσον όρο 5', σε καμία ώρα θα τελειώσω". 

Στο μεταξύ, διαβάζω: ".. there is something fundamentally different about intangible investment, and that understanding the steady move to intangible investment helps us understand some of the key issues facing us today: innovation and growth, inequality, the role of management, and financial and policy reform".

Κάνω διάλειμμα: Πολίτες - γηγενείς και μετανάστες - μαλώνουν για χαρτιά, έγγραφα και δικαιολογητικά, τις σειρές και τα νούμερα. Ο υπάλληλος λειτουργεί θεσμικά. Δεν μπορεί να ξεπεράσει την νομοθετική περίμετρο που έχει σφυρηλατηθεί έπειτα από χρόνια παραγωγής νόμων, διαταγμάτων, υπουργικών αποφάσεων και εγκυκλίων. Κράτος - ατσάλι, στα χαρτιά. 

Κάνω παύση. Τέσσερα ΕΣΠΑ, ψηφιακές συγκλίσεις, διοικητικές μεταρρυθμίσεις, ενοποιήσεις φορέων ασφάλισης. Μερικά δισ. επενδύθηκαν σε "σίδερα" και λογισμικό με τη συνεργασία πλήθους αναδόχων και προμηθευτών. Σήμερα, δε, διαθέτουμε και αρμόδιο υπουργείο ψηφιακής πολιτικής. Ο ιδιωτικός τομέας ασχολείται και διαφημίζει τον ψηφιακό του μετασχηματισμό. 

(Από το βάθος των γραφείων ακούγεται χαμηλά βαρύ μπουζούκι και σεκλέτι) 

Η θεσμική Ελλάς του 21ου αιώνα, καίτοι διατηρεί όλα τα δεδομένα των πολιτών στις ψηφιακές της βάσεις, συνεχίζει να στέλνει τον κόσμο από ουρά σε ουρά, από γκισέ σε γκισέ, από υπηρεσία σε υπηρεσία. 

(Είναι αστείο, ο ένας τομέας του ΕΦΚΑ με στέλνει στον άλλον, παρόλο που έχουν ολοι τα ίδια data. Μία προϊσταμένη μιλά σαν τον αντιπρόεδρο του Εδεσσαϊκού, δεν καταλαβαίνεις Χρηστό. Το μόνο που πιάνω είναι το "πρέπει να πάτε στο υποκατάστημα που ανήκει ο πρώην εργοδότης"). 

Blockchain αυτοί, επικύρωση εμείς

Cloud αυτοί, βεβαίωση εμείς

Ψηφιακοί αυτοί, φυσικοί εμείς

Αποκεντρωμένη λειτουργία αυτοί, χωρική αρμοδιότητα εμείς

"Όσοι δεν μένετε Πατήσια, να φύγετε" φώναξε ο υπάλληλος. Τι και αν η βάση δεδομένων είναι κοινή. Data economy από την ανάποδη. Με ολίγη από μετάοθωμανικό δημόσιο με Βαυαρικές πινελιές.

Το hijack έγινε.

Μετά από 7 δισ δημοσίων επενδύσεων, η ψηφιακή Ελλάδα παραμένει στα χαρτιά - υπερήφανη στις επάλξεις του υπηρεσιακού καθήκοντος, φυλάττει Θερμοπύλες προστατεύοντας την πατρίδα από τα απατηλά οράματα της νεωτερικότητας.