Τεσσερις χρεοκοπιες σε μια εικονα.

Τέσσερις χρεοκοπίες σε μία εικόνα. 

Χρεοκοπία Ι: Η μεταπολεμική πολυκατοικία της αντιπαροχής του πολυπολιτισμικού στενού μεταξύ της θορυβώδους Αχαρνών και του Σαββατιάτικου παζαριού της Μιχαήλ Βόδα, έχει όλα της τα καταστήματα κλειστά.

(Η εικόνα των κλειστών καταστημάτων παραμένει τουλάχιστον καλύτερη από τα εγκαταλειμμένα υπόγεια των συνομήλικων πολυκατοικιών). 

Το φιλόδοξο σχέδιο του 1960 για νοίκια από παντού - ενός νέου, θαρραλέου κόσμου που δεν υπάρχει πια - ήταν τελικά ανεδαφικό. Θαρρείς και η αόρατος θεία εκδίκηση της πολεοδομίας τιμώρησε τους αδαείς για τον χώρο που στέρησαν από τη σημερινή υποβαθμισμένη πόλη. 

Στα δεξιά, η χρεοκοπία ΙΙ: Ο έμπορος της εποχής που η Ελλάδα έτρεχε με τον τρίτο ταχύτερο ρυθμό ανάπτυξης στη Δύση. Με όνομα υπερήφανο και ταυτισμένο με το brand name της μεταπολεμικής Ελλάδας. Από έναν κλάδο που απλά έχασε τη δυναμική του, στηριζόμενος στην εσωτερική κατανάλωση. 

Στα αριστερά, η χρεοκοπία ΙΙΙ που είναι ακόμη πιο θλιβερή: Το μαγαζί - κονσομασιόν, ονόματι "Νατάσα". Βγαλμένο από μια εποχή πλαστής ευημερίας, με χαρακτήρα σχεδόν αποικιοκρατικό, ενα φαιδρό μερτικό από τον θρίαμβο της Δύσης στον ψυχρό πόλεμο. Με λάφυρα κοπέλες που άλλο της έταξαν ότι θα κάνουν, κι άλλο βρέθηκαν να υπηρετούν. (Αλήθεια, αυτή η ιστορία πότε θα γραφτεί;)

Στο μέσον, η χρεοκοπία ΙV: Η αποτυχία της νέας ζωής του εμιγκρέ. Το "σλαβικό παζάρι", καρπός κάποιου ανθρώπου που είδε μια αγορά που μπορούσε να του βγάλει το μεροκάματό του, στα πρόσωπα των δεκάδων χιλιάδων μεταναστών που βρέθηκαν στη χώρα μας και δούλεψαν σκληρά. Και όμως η συνέχεια αποδείχθηκε δύσκολη και στον άγνωστο αυτόν επιχειρηματία. 

Ένα συνηθισμένο Σάββατο, στην Αχαρνών... 

#beyondthewall