Οι καλικαντζαροι λουδιτες

 

Τω καιρώ εκείνω εν Καππαδοκία, τα πνεύματα ήταν για μια ακόμη φορά τεταμένα. Η πίεση των δανειστών – δηλαδή του Παπικού Ταμείου, της Χριστιανικής Τράπεζας και της Σταυροφορικής Ένωσης – στην Επουράνια Βασιλεία (ΕΒ) για «δραστικές μεταρρυθμίσεις σε όλες τιςαγορές προϊόντων και υπηρεσιών του Άγιου Βασίλη» ήταν αμείλικτη, ενώ οι εξελίξεις ­­­της τεχνολογίας δημιουργούσαν ένα νέο μέτωπο, που δεν υπήρχε στις προηγούμενες χριστουγεννιάτικες ιστορίες.

«Δεν μας αφήνουν να πάρουμε ανάσα» έλεγε στους καλικαντζάρους ο Άγιος, ο οποίος προειδοποιούσε ότι «κόποι χιλιάδων ετών κινδυνεύουν να πάνε στον βρόντο». «Θα μοιράσουμε τα δώρα και φέτος, αλλά ποιος ξέρει τι μας επιφυλάσσει η επόμενη χρονιά» συνέχισε.

Η εταιρία του Άγιου Βασίλη, η οποία διανέμει ατελώς κι εν κρυπτώ τα δώρα των παιδιών από κτίσεως κόσμου – «μας παραχωρήθηκε το μονοπώλιο λίγο μετά το «γενηθήτω φως» έλεγε ο Άγιος – βρισκόταν ενώπιον πρωτοφανούς κρίσης.

Τεχνολογικές καινοτομίες όπως οι επικοινωνίες μεταξύ ελκήθρων (sleigh-to-sleigh communication – S2S), τα έλκηθρα με μηχανικά ελάφια και καμήλες, οι καλικάντζαροι – ρομπότ, το διαδίκτυο των δώρων (IoP), τα διασυνδεδεμένα έλατα (connected fir trees) και οι «έξυπνες καμινάδες» όχι μόνο απειλούσαν τον παραδοσιακό χαρακτήρα των Χριστουγέννων, αλλά οδηγούσαν τα παραδοσιακά επαγγέλματα που συνδέονταν με τις γιορτές σε αφανισμό!

«Ήρθε ένας ξένος, καλικάντζαρε, να μου πουλήσει καλικάντζαρους – ρομπότ, οι οποίοι δουλεύουν νυχθημερόν, δεν γκρινιάζουν ούτε λουφάρουν σαν εσάς, δεν παίρνουν μεροκάματο και κοστίζουν ελάχιστα. Μάλιστα, πρότεινε να πάρει την συντήρηση με SLA. Μου βάλανε φυτίλια. Αλλά αν σας διώξω, τι θα απογίνει η Καππαδοκία;  Έχουμε ευθύνη σαν εργοδότες» έλεγε ο Άγιος στον πιο έμπιστο συνεργάτη του, καπνίζοντας μία σπάνια πίπα που του χάρισε αιώνες πριν ένας ναυτικός στη θάλασσα της Αζοφικής.

Ο Άγιος δεν ήταν ο μόνος που είχε αυτούς τους προβληματισμούς. Σειρά διεθνών φορέων προειδοποιούσαν ότι οι λαοί της Επουράνιας Βασιλείας (ΕΒ) θα βρεθούν προ εκπλήξεων, καθώς σε δεκάδες απλά αλλά και σύνθετα επαγγέλματα σιγά – σιγά οι μηχανές θα έπαιρναν τη θέση των ανθρώπων – και των καλικάντζαρων.

«Τι θα κάνουν οι πεταλωτές των ελαφιών και των καμηλών, εάν βάλουμε turpoprop και jet μηχανές στα έλκηθρα; Τι θα απογίνουν οι εκτροφείς τους; Που θα βρουν δουλειά οι καλικάντζαροι, εάν αγοραστούν ρομπότ για την διανομή και αποθήκευση των Χριστουγεννιάτικων δώρων; Τι θα κάνουν αυτοί οι διάολοι, εάν  τα γράμματα των παιδιών τα διαβάζουν διασυνδεδεμένα έλατα; Οι τεχνικοί μας σύμβουλοι ναι μεν εισηγούνται μεγάλες εξοικονομήσεις και οικονομίες κλίμακος, όμως θα καταστρέψουν το πνεύμα των Χριστουγέννων» είπε ο Άγιος στη Γενική Συνέλευση των μετόχων της εταιρίας.

Και αυτά δεν ήταν τα μόνα προβλήματα του Άγιου. Η κυβέρνηση της Επουράνιας Βασιλείας (ΕΒ) δεχόταν τεράστιες πιέσεις από τους δανειστές της, οι οποίοι, μέσω του Ιερού Μνημονίου, της χορήγησαν το μεγαλύτερο δάνειο από κτίσεως κόσμου, σε αντάλλαγμα δραστικών μεταρρυθμίσεων όπως:

- Ιδιωτικοποίηση ιερών λειψάνων
- Sale & leaseback Ναών και Μετοχίων
- Αποδοχή των Παπικών Πρωτείων
- Παραχώρηση των περιφερειακών ελαφοστασίων σε ιδιώτες επενδυτές (τα αναλαμβάνει η σύμπραξη του καλογερικού τάγματος της Φραγκφούρτης και του ξακοστού μεσολαβητή Κοπελούζιου)
- Επέκταση της σύμβασης παραχώρησης του διεθνούς ελαφοστασίου των Αθηνών "Άγιος Διονύσιος" και πώληση του μεριδίου της Ε.Β.
- Ιδιωτικοποίηση της Via Egnatia
- Πώληση της εταιρίας ελαφοκίνητων σιδηροδρόμων ΕλΟΣΕ (την πήραν οι Ιταλικοί Ελαφοκίνητοι Σιδηρόδρομοι - Elitalia), καθώς και της τεχνικής της βάσης.

Παράλληλα, ήδη από το Ιερό Μνημόνιο ΙΙ, υπήρχε η μνημονιακή δέσμευση για άνοιγμα της αγοράς προϊόντων και υπηρεσιών του Άγιου Βασίλη με σκληρά μέτρα όπως:

- Να απορρυθμιστεί πλήρως το επάγγελμα του Αγίου Βασίλη και να καταργηθεί η διοικητικά οριζόμενη αμοιβή του,

- να δημιουργηθεί το νομικό πλαίσιο για τη σύσταση και λειτουργία εταιριών Αγίων Βασίληδων,

- να θεσπιστούν ενιαία διόδια τέλη για όλες τις καμινάδες,

- οι καμινάδες να λάβουν πιστοποίηση (ISO κτλ),

- το κόστος παραγωγής των Χριστουγέννων να αντανακλάται στις «τελικές χρεώσεις προς τον χρήστη» (sic),

- να θεσπιστεί για τους καλικάντζαρους κατώτατος μισθός, ύψους 500 ευρώ (μεικτά) με υπουργική απόφαση, να καταργηθούν τα νυχτερινά και το επίδομα θέρμανσης (το λαμβάνουν διότι καίγονται εισερχόμενοι στις καμινάδες),

- το δημόσιο «να ενθαρρύνει τη σύναψη επιχειρησιακών συμβάσεων μεταξύ καλικάντζαρων και εταιριών Αγίων Βασίληδων» (sic),

- να μειωθούν τα τέλη του διεθνούς ελαφολιμένα Καππαδοκίας «Μέγας Βασίλειος»,

- να ιδιωτικοποιηθούν σε συστάδες (cluster) και οι υπόλοιποι οι ελαφολιμένες της χώρας,

- τα έλκηθρα που δεν χρησιμοποιούνται να παραχωρηθούν σε ιδιώτες,

- να παραχωρηθούν σε ιδιώτες επιλεγμένα ακίνητα του Αγίου Βασίλη και στα logistics hubs που διαθέτει ανά την επικράτεια.

Και αυτό δεν ήταν το μόνο πρόβλημα της Επουράνιας Βασιλείας (ΕΒ). Οι λαοί της αυτοκρατορίας ήταν ανάστατοι λόγω της υπερφορολόγησης: Ο από ετών επιβληθείς Ενιαίος Φόρος Ιερών Ακινήτων (ΕΝΦΙΑ), τα τέλη κυκλοφορίας αμαξών και ίππων (οι πιστοί κατέθεταν λίγο πριν τα Χριστούγεννα τις πινακίδες κυκλοφορίας), οι αυξημένοι Φόροι Προστιθέμενης Αμαρτίας (ΦΠΑ), το Τέλος Επουράνιας Βασιλείας Ελκήθρων & Ελαφοστασίων (ΤΕΒΕΕ) και άλλοι.

Είχε προηγηθεί μία τεράστια «κοινωνική αγανάκτηση» κατά των Ιερών Μνημονίων (Ι και ΙΙ) η οποία έφερε στον θρόνο τον ανθενωτικό Αλέξιο τον Ζηλωτή, ο οποίος προερχόταν από τους Ζηλωτές των Εξαρχείων (ένα αιρετικό τάγμα που πίστευε στην αναβίωση της εξέγερσης των Ζηλωτών της Θεσσαλονίκης) και πορεύθηκε στην πολιτική, έχοντας ως πάγια θέση την καταγγελία της Ένωσης των Εκκλησιών «με ένα χρυσόβουλο και μία νεαρά» δηλαδή ενός απαράβατου όρου της συμφωνίας με τους Φράγκους, που θα οδηγούσε στον τερματισμό του δανείου του Ιερού Μνημονίου και την κατάργηση του Ιερού Μνημονίου.

Ωστόσο, η προσπάθειά του να καταγγείλει το Ιερό Μνημόνιο και την Ένωση των Εκκλησιών, μέσα από ανάθεση των οικονομικών της αυτοκρατορίας στον Βαρουφάκιο τον Σαλό, ο οποίος λίγο κινδύνεψε να προκαλέσει ένα ριμέικ της 4^ης Σταυροφορίας, δεν καρποφόρησε.

Ο Αλέξιος ο Ζηλωτής, ο οποίος κατηγορήθηκε ότι μετέτρεψε την ανθενωτική ψήφο σε ενωτική, προκειμένου να διατηρήσει εδαφική ακεραιότητα της αυτοκρατορίας, συνθηκολόγησε με τους Φράγκους δανειστές και συμφώνησε σε ένα νέο Ιερό Μνημόνιο, που συνοδευόταν από νέο δάνειο, αλλά και τεράστιες δεσμεύσεις για την Επουράνια Βασιλεία (ΕΒ) – «ούτε οι Βενετοί και οι Γενοβέζοι δεν τα είχαν πάρει αυτά από τους Κομνηνούς» έγραφαν «Τα Νέα της ΕΒ».  

Παράλληλα, ο μεν Βαρουφάκιος αντικαταστάθηκε από τον Ευκλείδιο τον Κατωχωρίτη - που μεγάλωσε με τους Φράγκους και ήξερε να επικοινωνεί καλύτερα μαζί τους – και εξορίστηκε in terra pontica, οι δε Ζηλωτές διασπάστηκαν σε ανθενωτικούς ανθενωτικούς και ενωτικούς ανθενωτικούς.

Αυτά έγραφε η ιερά περγαμηνή «Το Άγιον Βήμα» - που λέγεται ότι εξέφραζε τις θέσεις του Άθωνος και αντιπολιτευόταν τον Αλέξιο - προειδοποιώντας ότι οι κίνδυνοι για την Αυτοκρατορία δεν είχαν εκλείψει ούτε στη Δύση (με ανοιχτές τις εκκρεμότητες του Ιερού Μνημονίου), αλλά και ούτε στην Ανατολή, όπου στο σουλτανάτο των Σελτζούκων, ο σουλτάνος Ταγίπ «ξήλωνε» ως «φραγκόστροφο» το παλιό μετα-Οθωμανικό καθεστώς κι ετοιμαζόταν «για επιστροφή στις ημέρες του Αλπ Αρσλάν».

«Ποιος ξέρει τι θα φέρουν τα γενηθησόμενα» κατέληγε η περγαμηνή...