Ερωτώ: Για ποιο ερώτημα ερωτώμαι;

Του Βαγγέλη Παπαδόπουλου


Είναι απίθανο πόσο στρεβλή είναι η οπτική των πολιτών σε αυτήν την χώρα σε οτιδήποτε συμβαίνει και συνήθως αποκωδικοποιείται με καχυποψία και χωρίς να αναγνωρίζεται ότι κάποια πράγματα είναι έτσι γιατί είναι έτσι.

Συγκεκριμένα σε μια κρίση βαθιάς δημοκρατικότητας η κυβέρνηση αποφασίζει να απευθυνθεί στους πολίτες ως τελευταίο καταφύγιο για να αποφασίσουν επί ενός ζητήματος. Ως δια μαγείας όμως το ερώτημα εξαφανίζεται και ο κάθε πολίτης πιστεύει ότι καλείται να απαντήσει σε κάτι διαφορετικό.

Προτείνει λοιπόν το υπουργικό συμβούλιο και αποδέχεται η βουλή των Ελλήνων να τεθούν προς επικύρωση από τους πολίτες δυο έγραφα των θεσμών που αναφέρονται στην συμφωνία που προσπαθεί να συνάψει η Ελληνική κυβέρνηση με τους δανειστές της. Μέχρι εδώ καλά.

Από εκεί όμως ξεκινάει η στρέβλωση , τα δυο αυτά έγραφα αναφέρονται στο πρόγραμμα που καλείται να ολοκληρώσει η Ελληνική πλευρά στο πλαίσιο της δεύτερης δανειακής σύμβασης και την ολοκλήρωση της πέμπτης αξιολόγησης. Αυτό είχε υπογράψει η ελληνική πλευρά στις 20 Φεβρουάριου και τίποτα λiγοτερο ή περισσότερο, όταν και πίρε την παράταση μέχρι 30 Ιουνίου.

Και εδώ είναι το μυστικό: 30 Ιουνίου. Πρώτη Ιουλίου λοιπόν το πρόγραμμα έχει λήξει και μαζί δεν ολοκληρώθηκε η αξιολόγηση και μαζί πάνε στο αρχείο όλα τα έγραφα που είχαν αναφορά στο 2ο πρόγραμμα της χώρας. Αυτά τα έγραφα απλά δεν υπάρχουν πλέον στο τραπέζι .

Ακούω λοιπόν από πολλούς να παίρνουν θέση υπέρ του ΝΑΙ ή ΟΧΙ επί ενός θέματος που δεν υπάρχει. Το ερώτημα έχει αποσυρθεί στην πραγματικότητα, αλλά στην Ελληνική εικονική πραγματικότητα υπάρχει με άπειρες ερμηνείες.


ΝΑΙ ή ΟΧΙ στην λιτότητα


ΝΑΙ ή ΟΧΙ στο Ευρώ


ΝΑΙ ή ΟΧΙ στην Ευρωπαϊκή Ένωση


ΝΑΙ ή ΟΧΙ στα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα


ΝΑΙ ή ΟΧΙ στα μνημόνια


Ναι ή ΟΧΙ σε ότι αγαπάει η ψυχή του καθένα

Στην πραγματικότητα καλείσαι να ψηφίσεις σε μια λευκή κόλλα χαρτί με ένα ανύπαρκτο ερώτημα και την απάντηση σου φυσικά θα την χρησιμοποιήσουν ακριβώς όπως και εσύ αποφάσισες, κατά το δοκούν.

Το ερώτημα έπρεπε να είναι ρεαλιστικό και υπαρκτό, όχι φανταστικό, όχι αμφίσημο.

Μπορείς να απαντήσεις εύκολα αν ο Μπάμπης την έχει μεγάλη ή μικρή, ένας χάρακας και ο μέσος όρος αρκεί.

Μπορείς να απαντήσεις σαφώς αν θες Διακοπές βουνό ή θάλασσα, χωρίς παρερμηνεία.

Μπορείς να απαντήσεις αν θες τρίτο μνημόνιο ή όχι.

Δεν είναι δυνατόν όμως να ερωτάται ο πολίτης για κάτι που δεν υπάρχει και να παγιδεύεται σε απαντήσεις που δεν απαντούν στο αρχικό ερώτημα, από την στιγμή που το ερώτημα επιδέχεται πολλαπλών ερμηνειών . Καλό βόλι.