Οι γενναίοι της εσωτερικής υποτίμησης

The Golden Dawn of Postmodernity

Unknown Thessalonian

Athens, 19.X.2012

Πειραιάς - Ομόνοια. Λεωφορείο 049. Μεσημέρι με κουφόβραση. Επιβάτες μεσήλικες και κάποιοι πιτσιρικάδες. Πρόσωπα τσακισμένα και ταπεινωμένα. Η πραγματική Ελλάδα της κρίσης.  

Το λεωφορείο δεν τα πάει καλύτερα και λειτουργεί από θαύμα. Είναι το magic bus της φτώχειας και της ανεργίας. Ένα snapshot των πραγματικών θυμάτων της κρίσης, τα οποία δεν αντιπροσωπεύονται από κανέναν. 

Il quarto stato 

Giuseppe Pellizza da Volpedo (1868-1907)
1901

Η βασική μεταρρύθμιση, που ζητούσαν οι καλοθελητές, έγινε και ήταν η μείωση των μισθών - χάριν της ανταγωνιστικότητας-, σε επίπεδα τέτοια που καθιστούν την επιβίωση άθλο. Η απορρύθμιση της εργασίας δεν συνοδεύτηκε, όμως, από απελευθέρωση των αγορών κι ενίσχυση του ανταγωνισμού, πλην των μεταφορών, η οποία, όμως έτσι που έγινε, δεν είναι για όλους, διότι θέλει «παπάδες» για να ξεκινήσεις. 

Αυτά, βέβαια, στην επίσημη οικονομία των εισηγμένων και των μεγάλων εταιριών του τόπου, αφού και οι πέτρες γνωρίζουν τι γίνεται σε πιο μικρές επιχειρήσεις και, δη, στην επαρχία χρόνια τώρα. 

Αντίθετα, παρά την μεταρρυθμιστική ρητορεία, τώρα είναι που, λόγω της χρηματοπιστωτικής ασφυξίας και της έλλειψης ρευστότητας, τα γνωστά και άγνωστα ολιγοπώλια καθορίζουν με ακόμη μεγαλύτερη ευκολία προς όφελός τους το περιθώριο κερδοφορίας.

Εάν σε αυτό το μείγμα προστεθούν οι φοροκαταιγίδες - για όσους πληρώνουν φόρο, βέβαια-, οι οφειλές του δημοσίου και η αδυναμία του δανεισμού, de facto έχει δημιουργηθεί ένα μείγμα επιβαρύνσεων, που μοιράστηκε μεταξύ των επιχειρήσεων και των καταναλωτών. Το χρήμα ακρίβυνε και οι τράπεζες καταστράφηκαν - οι τραπεζίτες, πάλι, δε νομίζω-, δημιουργώντας τη χαρά του σαράφη και το τοκογλύφου.  

Γι'αυτό και η Ελλαδάρα μας, παρόλο που είναι σε ύφεση από το Q4 του 2008 κι έχει υποστεί - μεταξύ άλλων - μερικούς γύρους μείωσης μισθών, απολαβών και αξιών, εξακολουθεί να ακριβαίνει και να μην είναι ανταγωνιστική, με σοβαρές κοινωνικές επιπτώσεις. 

Το τρέιλερ του "Homeless in Athens"

Μάλιστα, η κατάργηση των -ιστορικά καλούμενων - κοινωνικών πόρων, που υποτίθεται ότι γίνεται για την αποσυμπίεση των τιμών στην αλυσίδα της τιμολόγησης, θα οδηγήσει σε μία τρύπα στο νερό, αφού η όποια ελάφρυνση προκύψει, θα έρθει να καλύψει μία από τις παραπάνω τρύπες, ενώ θα στείλει για ζητιανιά στο ΓΛΚ τους έως σήμερα -καλώς ή κακώς- δικαιούχους, πιέζοντας και άλλο το έλλειμμα. 

Κοινώς, όλα έγιναν λάθος. Ο δρυϊδης της flexicurity έφτασε μόνος στη μάχη, ο λευκός ιππότης που θα απελευθέρωνε τις αγορές προϊόντων και υπηρεσιών, θα σκότωνε τους δράκους των μεσαζόντων και θα ανακτούσε το άγιο δισκοπότηρο του Ανταγωνισμού απεδείχθη Ι5, οι τρεις μάγοι της Τρόικας βαρούσαν με τον καταπέλτη όπου να'ναι και το ημεδαπό συμβούλιο των ιπποτών προστάτευσε τους ιπποκόμους και τους σφογγοκωλάριους - ούτε τα γυναικόπαιδα ούτε τα «στρατά», που έπεσαν γενναία στα μέτωπα της ανεργίας.

Ωστόσο, θέλω να είμαι αισιόδοξος. Αυτή η χώρα, η οποία έχει τραβήξει τα πάνδεινα ουκ ολίγες φορές, θα ορθοποδήσει, αλλά θα είναι μία άλλη Ελλάδα. Θα απαλλαγεί από χρέος, θα αναπτύσσεται, θα δέχεται επενδύσεις και θα ξαναφτιάξει το όνομά της, όμως θα πληρώνει βασικό μισθό 500-600 ευρώ, θα έχει υψηλή ανεργία, φτωχούς και ακόμη πιο αναλώσιμους εργαζομένους, θα συνεχίσει να είναι ακριβή και θα παρέχει ακόμη πιο λίγες και μάλλον χειρότερες υπηρεσίες στον πολίτη.  

Όμως, οι επιβάτες του 049, που ήταν και οι πρώτοι που χτύπησε η κρίση, θα είναι οι τελευταίοι που θα καταλάβουν τη διαφορά. 

Φαίνεται ότι η «νέα εποχή» που μας υπόσχονταν όταν πηγαίναμε σχολείο, ήταν, τελικά, κακή ιδέα.