Του Γέροντος Πακμανού

Τω καιρώ εκείνω εν Ιερώ Παλατίω Μαξίμου, ο Γέρων Πακμανός εγνώριζε δόξαν εις τας τάξεις του γουβέρνου, του παρλαμά τε και των σχολαρικίων.

Τον Πακμανό, τον έφηραν ρωμέοι που μάθαν γράμματα στη Φραγκιά, επί αειμνήστου αυτοκράτορος Ανδρέος του Α' του Λαϊκού. Αι φήμαι λέγουσι ότι τον έφηραν κρυφά από τους Σκλαβηνούς.

Ο Γέρων Πακμανός ήτο κίτρινος και τον εξεδίωκαν ερυθρά, κυανά και χλωρά δαιμόνια. Όσοι ασχολήθησαν μαζί του, λένε ότι με ένα υπέρπυρον, μπορούσες να τον βλέπεις να εκδιώκεται επί μήνας. Μάλιστα, εν τω Παρλαμά, ο ερυθρός εκατόνταρχος Αλμπάνος ο Σοφός, παραδέχθη ότι ακόμη και ο Αυτοκράτωρ των Ρωμαίων, Κωνσταντίνος ο Β' ο Δαμαλός, έχει εντρυφήσει εις παραλλαγήν του Πακμανού, μετά ραβδούχων τε και ληστών.

Όμως, οι εξελίξεις εν τη Βασιλεία των Ρωμαίων εχάλνασαν το παίγνιο του Αυτοκράτορος. Η Guardia Pacmania, η φρουρά του Γέροντος Πακμανού αποσπάστηκε από τη Γενική Γραμματεία της Αυτοκρατορίας και ενετάχθη εις τας λεγεώνας ειδικού ελέγχου - ένα μεικτόν σώμα κομμερκιάριων και ραβδούχων- του Καγκελλάριου Ιωάννου του Οικονόμου.

Ο λόγος ήτο ότι τα έσοδα της Αυτοκρατορίας κατέρρευσαν, η οικονομική κρίση εχτύπησαν όλη τη Ρωμανία. Τω καιρώ εκείνω, ελέγετο ότι ο μόναδικός που διατηρούσε στοιχειώδη επάρκεια υπέρπυρων εις τα ταμεία του, ήταν ο Ανδρέας ο Ευγενής, φίλος τε και ξυνεργάτης ευπόρων Αγαρηνών.

Την ίδια στιγμή, εν τοις θέμασι Θράκης, Θεσσαλονίκης και Ελλάδος, αι παραγγελίαι πανοπλιών, σπαθιών και τόξων έπεσαν κατά τεσαράκοντα τοις εκατό. Οι κατασκευασταί ζητούσαν αυτοκρατορικάς ενισχύσεις, το tempe ήτο δυσκίνητο, ενώ αγρότες, μοναχοί, υπάλληλλοι και σκλαβηνοί μισθοφόροι ήσαν άνεργοι. «Crisis ante portas», έγραφαν οι λόγιοι γραφείς.

Εν Θεσσαλονίκη, Πάτραις και Αθήναις, επί μήνας οι Ζηλωταί συγκρούονταν με τους ραβδούχους.