Η τουριστικη αναπτυξη, η συντεχνια και το 45

Η θάλασσα ήταν ανήσυχη χθες το βράδυ. Τα κύματα, άλλοτε συντονισμένα και άλλοτε ασυντονιστα, χτυπούσαν με δύναμη την παραλία. Ψύχρα. 

Από τα περίχωρα της Νέας Σκιώνης βλέπεις το Αιγαίο, τον Όλυμπο, τα Πιέρια ορη και το Πήλιο. Σαγηνευτικό τοπίο. Από τα λίγα. 

(Όσοι πετάτε τακτικά, θα έχετε δει μια "μύτη" που κάνει η Κασσάνδρα, η οποία δεν είναι άλλη από την χερσόνησο της Καλάνδρας. Κάτω από εκεί βρίσκονται οι ομορφιές τής φωτογραφίας). 

Η Χαλκιδική ζει τις ημέρες των Βαλκάνιων και Ρώσων επισκεπτών, χωρίς τους οποίους θα ήταν άδειος τόπος. Γύρω από τις μικροοικονομίες των εθνοτήτων στήνονται επιχειρήσεις, ανοίγουν δουλειές και στο τέλος της ημέρας δημιουργείται αξία.

Μπορεί τα Βαλκάνια να είναι φτωχά, αλλά αυτό δεν σημαίνει οτι δεν υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που μπορούν να πληρώσουν μια-δυο εβδομάδες διακοπές στην Ελλάδα. 

(Χάρη στους Ρώσους δε και τις ανάγκες για ρωσόφωνο προσωπικό, βρισκουν κάθε χρόνο αξιοπρεπείς δουλειές χιλιάδες ομογενείς οι οποίοι κατά τ'αλλα δεν έχουν δει σύγκλιση από τότε που επαναπατρίστηκαν σε αυτή την παράξενη χώρα).

Στην Κασσάνδρα υπάρχουν και λίγοι δυτικοευρωπαίοι, κυρίως Ιταλοί και Γάλλοι. 

Παρόλο που ο τόπος μας έχει μομέντουμ και δυναμική για περισσότερα και καλύτερα, οι "ασθένειες" διαιωνίζονται. 

Φίλος τουρίστας εκ Γαλλίας, παραθερίζων εν Θεσσαλονίκη, έκανε ρεπορτάζ ενα ολόκληρο απόγευμα και τελικά παραιτήθηκε από την προσπάθεια, ζητώντας τη βοήθεια του υπογραφοντος. 

Τι το απλό ήθελε να μαθει; Πως μπορεί να πάει από το κέντρο της Θεσσαλονίκης στο ΚΤΕΛ Χαλκιδικής; Ουδείς εκ των αρμόδιων είχε απάντηση. Άγνωσται αι βουλαί της αυτοδιοίκησης και του ΕΟΤ. Κοινώς, χύμα στο κύμα. 

Όποιος έχει ταξιδέψει σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή μητρόπολη ξέρει ότι αυτά τα θέματα έχουν λυθεί. 

Όχι όμως στη Θεσσαλονίκη, η οποία ακόμη ζει στο αθάνατο συντεχνιακό πνεύμα της μεταπολεμικής τάξης πραγμάτων. 

Ο ΟΑΣΘ, πραγματικά αλληλέγγυος με τον συντεχνίτη αυτοκινητιστή του ταξί, δεν βάζει λεωφορεία να συνδέουν το εν λόγω ΚΤΕΛ με το αεροδρόμιο, παρόλο που οι μισοί ταξιδιώτες που εξυπηρετούνται από το Μακεδονία, έρχονται για διακοπές στη Χαλκιδική. Αντί να υπάρχουν shuttle buses κάθε 10λεπτο, βάζουμε τους τουρίστες να πληρώνουν 10ευρα για 5' διαδρομή στα ταξί. 

Το αεροδρόμιο της πόλης, το 2ο τη τάξει στο πακέτο της Fraport εξυπηρετείται υποτυπωδώς με δυο λεωφορεία την ώρα που το συνδέουν με την πόλη. Σκεφτείτε ότι χωρούν θεωρητικά 120 επιβάτες, αλλά πρακτικά πολύ λιγότεροι, καθώς μεταφέρουν και αποσκευές. 

Αναλογιστείτε τώρα ότι ενα μέσο Airbus της Α3 ή ένα Boeing της FR κατεβάζει περίπου έως και 180 επιβάτες... Που θα χωρέσουν αυτοί; 

Αντί να γίνει σαματάς ώστε να συνδέεται ο σταθμός της Χαλκιδικής τακτικα με κάθε βασικό συγκοινωνιακό κόμβο, άπαντες κωφεύουν υπέρ συναδέλφων αυτοκινητιστών ταξί. 

Είναι διαχρονικό κόλπο ανά την Ελλάδα μεταξύ συντεχνιτών που "σέβονται" τον κόπο του "συναδέλφου" και αδιαφορούν πλήρως για το επιβατικό κοινό. 

(Στην Κέρκυρα χρειάστηκε να περάσουν χρονιά για να πάει το αστικό λεωφορείο στο αεροδρόμιο. Στις απεργίες του 2011 τα λεωφορεία του Ηρακλείου δεν πήγαιναν στο αεροδρόμιο χάριν της αλληλεγγύης με τους απεργούς συντεχνίτες). 

Άλλωστε οι ίδιες μάντρες πουλάνε άδειες ταξί και μετοχές ΚΤΕΛ και ΟΑΣΘ - αν και φαντάζομαι ότι οι τελευταίες δεν πρέπει να είναι της μόδας εσχάτως...

Κάθε χρόνο πια εκατοντάδες χιλιάδες τουρίστες έρχονται στη Θεσσαλονίκη για τριήμερα ή και μεγαλύτερες περιόδους. Οι κακομοίρηδες έχουν την ψευδαίσθηση ότι θα βρουν κάποια κοντινή προσβάσιμη παραλία για να δροσιστούν.

Φυσικά δεν υπάρχει ούτε κοντινή ούτε προσβάσιμη παραλία, έξι χρόνια από την είσοδο της Θεσσαλονίκης στον διεθνή τουριστικό χάρτη (χάρη στις άοκνες προσπάθειες εκείνων που έμειναν Θερμοπύλες). Και κανείς δεν συζητά για αυτό. Θεωρείται μη θέμα.

Σκεφτείτε να υπήρχε οργανωμένη και καθαρή πλαζ μέσα στην πόλη. 

Αυτά για την αφιξόμενη ανάπτυξη, επτά χρόνια μετά τον εξοστρακισμό μας από τις κεφαλαιαγορές. Για περισσότερες πληροφορίες στη μάντρα της γειτονιάς σας....