Ο Γεώργιος ο Μετανοείτε
Τω καιρώ εν Κολωνακίω τα δημοσιονομικά της Αυτοκρατορίας είχαν εκπέσει εις δυσχέρεια. «Ex nihil, nihil fit» συνήθιζε να λέγει ο Καγκελλάριος Ιωάννης ο Οικονόμος, δείχνοντας τους άδειους θύλακες της τηβέννου του. Ο Ιωάννης, ο οποίος είχε διατελέσει και ηγεμών της Camara Comerciorum Atheniensis, παρέλαβε από τον προκάτοχό του, τον Γεώργιο τον Κέλτη τον Ιππικό (σπουδάσαντα εν Κελτική και φίλα προσκείμενον εις το αποτυχημένον Κελτικό οικονομικό μοντέλο) έναν πλήρως κενό από υπέρπυρα tesorum publicum.
Οι ανάγκες, ωστόσο, της Αυτοκρατορίας των Ρωμαίων για κονδύλια ήσαν μεγάλες. Οι ιλαρχίες ζ' και δ' (οι οποίες επισήμως συνεστήθησαν δια την ανάσχεση των επιθέσεων των Σκυθών και των Περσών που μετοίκησαν εν Εφετείω, αν και ανεπισήμως άλλα έπρατταν) δεν είχαν λάβει salarium επί μήνας και απειλούσαν με Στάσι, οι προμηθευταί των clynicae και των οσπιταλίων ήσαν άφραγκοι (αν και είχαν λαμβάνειν σε υπερπολλαπλάσιες, της αγοράς, τιμές), ενώ οι Φιλοσοφικές Στοές οδηγούνταν εις μαρασμόν, ελλείψει κονδυλίων.
Ο Αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος ο Β΄ο Δαμαλός ήτο απελπισμένος και (διαχρονικά) κουρασμένος. Εκεί που όλα έβαιναν εις βέβαιον Καιάδαν, ο γέρων Γεώργιος Vlachum ο Θετταλός (και μετέπειτα ο Μετανοείτε) είδε θαύμα: Οι Αγίες Αικατερίνη και Βαρβάρα, προστάτιδες των Μηχανικών και των Αρχιτεκτόνων βρέθηκαν στο Αχελώο, έκαναν εκτροπή στο ποτάμι και τα ύδατα ήταν τόσα πολλά, που καθαγιάστηκαν και εξαγνίστηκαν τα θέματα Θράκης, Μακεδονίας, Στρυμόνος, Ελλάδος, Κεφαλληνίας, Πελοποννήσου, Θεσσαλονίκης, Δυρραχίου.
Ο Γεώργιος, όταν συνειδητοποίησε τι είχε συμβεί, κατέθεσε τη θεόπνευση ιδέα του. «Ει βούλετε επανακτήσειν υπέρπυρα, δώτε υπέρ ημιυπαιθρίων» είπε και απήλθε έφιππος δια την γενέτειρά του. Η πρότασι του Γεωργίου βρήκε ένθερμους υποστηρικτές στο Ιερόν Παλάτιον Μαξίμου, την Παράταξι του Ιπποδρόμου και τον Παρλαμά. Όντως, με το Planum Santum, οι αμαρτωλοί που είχαν επεκτείνει τους ιερούς ναούς, άνευ αδείας από την Αυτοκρατορική Πολεοδομία, χορήγησαν δωρεές στις Μητροπόλεις και καθαγιάστηκαν από τις αμαρτίες τους. Στη συνέχεια, οι κομερκιάριοι υπεξαίρεσαν τα χρήματα και τα έβαλαν στα άδεια ταμεία της Αυτοκρατορίας.
Ο Γεώργιος έλαβε το προσωνύμιο ο Μετανοείτε, όμως καθ' οδόν για την επιστροφή του συνελήφθη από τραπεζίτας και μαρτύρησε στα εργοτάξια της υποθαλάσσιας αρτηρίας.
Οι ανάγκες, ωστόσο, της Αυτοκρατορίας των Ρωμαίων για κονδύλια ήσαν μεγάλες. Οι ιλαρχίες ζ' και δ' (οι οποίες επισήμως συνεστήθησαν δια την ανάσχεση των επιθέσεων των Σκυθών και των Περσών που μετοίκησαν εν Εφετείω, αν και ανεπισήμως άλλα έπρατταν) δεν είχαν λάβει salarium επί μήνας και απειλούσαν με Στάσι, οι προμηθευταί των clynicae και των οσπιταλίων ήσαν άφραγκοι (αν και είχαν λαμβάνειν σε υπερπολλαπλάσιες, της αγοράς, τιμές), ενώ οι Φιλοσοφικές Στοές οδηγούνταν εις μαρασμόν, ελλείψει κονδυλίων.
Ο Αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος ο Β΄ο Δαμαλός ήτο απελπισμένος και (διαχρονικά) κουρασμένος. Εκεί που όλα έβαιναν εις βέβαιον Καιάδαν, ο γέρων Γεώργιος Vlachum ο Θετταλός (και μετέπειτα ο Μετανοείτε) είδε θαύμα: Οι Αγίες Αικατερίνη και Βαρβάρα, προστάτιδες των Μηχανικών και των Αρχιτεκτόνων βρέθηκαν στο Αχελώο, έκαναν εκτροπή στο ποτάμι και τα ύδατα ήταν τόσα πολλά, που καθαγιάστηκαν και εξαγνίστηκαν τα θέματα Θράκης, Μακεδονίας, Στρυμόνος, Ελλάδος, Κεφαλληνίας, Πελοποννήσου, Θεσσαλονίκης, Δυρραχίου.
Ο Γεώργιος, όταν συνειδητοποίησε τι είχε συμβεί, κατέθεσε τη θεόπνευση ιδέα του. «Ει βούλετε επανακτήσειν υπέρπυρα, δώτε υπέρ ημιυπαιθρίων» είπε και απήλθε έφιππος δια την γενέτειρά του. Η πρότασι του Γεωργίου βρήκε ένθερμους υποστηρικτές στο Ιερόν Παλάτιον Μαξίμου, την Παράταξι του Ιπποδρόμου και τον Παρλαμά. Όντως, με το Planum Santum, οι αμαρτωλοί που είχαν επεκτείνει τους ιερούς ναούς, άνευ αδείας από την Αυτοκρατορική Πολεοδομία, χορήγησαν δωρεές στις Μητροπόλεις και καθαγιάστηκαν από τις αμαρτίες τους. Στη συνέχεια, οι κομερκιάριοι υπεξαίρεσαν τα χρήματα και τα έβαλαν στα άδεια ταμεία της Αυτοκρατορίας.
Ο Γεώργιος έλαβε το προσωνύμιο ο Μετανοείτε, όμως καθ' οδόν για την επιστροφή του συνελήφθη από τραπεζίτας και μαρτύρησε στα εργοτάξια της υποθαλάσσιας αρτηρίας.
Σχόλια