ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ

 

Η ιστορία δεν γράφεται με υποθέσεις, αλλά τελευταία σκέφτομαι την κατάσταση στην οποία θα βρισκόμασταν σήμερα, εάν είχε γίνει η μετάπτωση στη δραχμή είτε το 2011-2012 είτε το 2015.

Πως θα πορευόμασταν στη σημερινή ενεργειακή και πληθωριστική κρίση με ένα ασθενές νόμισμα, την ώρα που οι διεθνείς συνθήκες οδηγούν το ευρώ, ένα ισχυρότατο νόμισμα, σε πτώση;

Πώς θα διαχειριζόμασταν το ήδη εκτός ελέγχου ενεργειακό κόστος, στο οποίο όλο και περισσότεροι δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν;

Πώς θα ανταποκρινόμασταν στο ολοένα και αυξανόμενο κόστος ζωής το οποίο συμπαρασύρεται από τον πληθωρισμό και την άνοδο των τιμών που οδηγούν σε συρρίκνωση του πραγματικού εισοδήματος σε ένα εντελώς ασταθές διεθνές περιβάλλον;

Θα είχε προλάβει να σταθεροποιηθεί το νέο νόμισμα; Θα είχαν προλάβει να εξοβελιστούν οι παράλληλες αγορές και συναλλαγές με συνάλλαγμα; Θα είχαν γίνει βήματα επανένταξης στο κοινό νόμισμα;

Καμία συγκυρία του σήμερα δεν είναι ίδια με το χθες. Οι πρώτες δεκαετίες της μεταπολεμικής ανασυγκρότησης μας δείχνουν, όμως, ότι θα επρόκειτο για σισύφειο προσπάθεια, με τεράστιες και υπερπολλαπλάσιες θυσίες από αυτές που κλήθηκαμε να κάνουμε.

Θυσίες που εμπεριείχαν το στοιχείο της συντριβής για εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας. Και όλα αυτά σε μια χώρα που δεν της αρέσει καθόλου, μα καθόλου, να αλλάζει.

Δυσοίωνες ρητορικές πρωινές σκέψεις, χωρίς απάντηση. Μακάρι οι προκλήσεις μας να σταματήσουν κάπου εδώ. Αν και δεν είμαι πια βέβαιος για τίποτε.