A long time ago in a galaxy far, far away...

A long time ago in a galaxy far, far away...

Ήταν Άνοιξη του 2005 στη Σαλονίκη. Στα Σφαγεία, στον 88μισο - στον Μύλο, δίπλα από τις σιδηροδρομικές γραμμές. 25 χρονών, θηρίο αεικίνητο. Και με στόχους πάνω από το μπόι μου. 

Που όταν περνούσαν τα τρενα που κουβαλούσαν συνήθως χύδην φορτίο, έτρεμε το στούντιο ολόκληρο.

Σε μια εποχή που η κονσόλα του ραδιοφώνου αποτελούσε φυσική προέκταση των χεριών. Και το μικρόφωνο φυσική προέκταση της φωνής - ίσως και τότε της ίδιας της ύπαρξης. Και που υποδεχόμασταν - ούτε λίγο ούτε πολύ - τις νέες καλές μουσικές κυκλοφορίες με τιμές αρχηγού κράτους.

Ήταν ακόμη μια εποχή της αθωότητας. Ένα γλυκό ρέκβιεμ για όλα αυτά που αγαπούσαμε τότε, υπηρετώντας καθημερινά την καλή μουσική και κρατώντας παρέα σε χιλιάδες ακροατές.

Έχοντας πια γνωρίσει δεκάδες μουσικούς, djs και παραγωγούς, και όντας βέβαιος για το διάχυτο μουσικό ταλέντο της πόλης μου, πήρα το τρένο για την Αθήνα - που τότε όντως έκανε 4.30 ώρες κατά παράβαση βέβαια του Κανονισμού κινήσεως (αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση) - και πήγα στην Φραγκοκκλησιας στο Μαρούσι όπου τότε στεγαζόταν η Klik Records.

Μίλησα στον Γιώργο για το ταλέντο που είχαμε εκεί πάνω, του άρεσε η ιδέα και ξεκίνησα να μαζεύω demo από όλη τη Βόρεια Ελλάδα - μάλλον το καλύτερο ήρθε παραδόξως από το Μαρούσι, από τον καλό φίλο Σεραφείμ.

Μήνες μάζευα demo, σε συνεργασία με studio, forum και δισκάδικα που ιδιαίτερα πρόθυμα να βοηθήσουν. Μαζεύτηκαν εκατοντάδες μουσικά κομμάτια, το ένα καλύτερο από το άλλο. Η επιλογή δεν ήταν καθόλου εύκολη. Έμειναν εκτός εξαιρετικά πράγματα. Αλλά δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς. 

Με βαριά καρδιά. 

(Πολλοί φίλοι και γνωστοί, άνθρωποι σοβαρότατοι, δεν πίστευαν τότε ότι υπήρχε τέτοιο ταλέντο εκεί έξω).

Κάποια στιγμή αρχές Φθινοπώρου του 2005 η συλλογή είχε κλείσει. Ακολούθησε το γνωστό καλό mastering της Klik και τα εικαστικά της MNP. 

Αλλά ο στόχος για κυκλοφορία μέσα στον Νοέμβριο δεν πιάστηκε. Οι μήνες πέρασαν και ήρθε το χαρτί για τον στρατό - μετά από δύο αναβολές. Μια κρύα νύχτα στο κέντρο εκπαίδευσης πυροβολικού της Θήβας, ένας "παλιός" μου λέει "ρε μαλακά Χεκίμογλου, ακουσα κάτι για σένα στον Best". 

Αμέσως κατάλαβα ότι κυκλοφορούσαμε. Κι εγώ βρισκόμουν στην πυροβολαρχία των εξ αναβολής, καθαρίζοντας το μαγειρείο! 

Η One Nation 2 - το sequel της καταπληκτικής One Nation - ήταν έξω. Και ανέδειξε μουσικούς, άφησε πίσω της επιτυχίες - σε decks και FM-, χρησιμοποιήθηκε στην τηλεόραση, πήγε στο εξωτερικό. 

Η μουσική του ελληνικού Βορρά είχε πια ακουστεί. Με το δικό της αποτύπωμα στην electronica της Ελλάδας και της ανατολικής Ευρώπης. Σύγχρονη και χωρίς να έχει τίποτε να ζηλεψει σε σχέση με την υπόλοιπη Δύση. Και αληθινά εξαγώγιμη. 

(Ποτέ δεν συγχώρεσα τον εαυτό μου που δεν ήμουν εκεί έξω για να υποστηρίξω όλους εκείνους τους καταπληκτικούς μουσικούς παραγωγούς οι οποίοι μας είχαν εμπιστευτεί με την πρωτογενή, ακυκλοφόρητη μουσική τους. Αλλά κι αυτό ίσως να ήταν το τίμημα της έπαρσης της νιότης). 

Κάτι που έλεγα τότε όταν μάζευα το υλικό, ήταν ότι όχι μόνο θα έπρεπε να αντανακλά την καλλιτεχνική δημιουργία του Βορρά, αλλά και να συμπυκνώνει το ύφος και το ιδιαίτερο πνεύμα της εποχής.

Να είναι χρήσιμη δηλαδή και στους ιστορικούς και τους μελετητές της μουσικής στο μέλλον. Δεκατρία χρόνια αργότερα είναι ακόμη εδώ. Και ακούγεται μια χαρά. Σαν καινούρια!