Μια μικρη αιωνιοτητα

Στις δεύτερες εκλογές του 2015, είχα γράψει αυτό το άρθρο γνώμης στο Βήμα 

Έκτοτε μεσολάβησε πολιτικά μια μικρή αιωνιότητα - αλλά και η εκκίνηση ενός τεχνολογικού άλματος για την ανθρωπότητα. 

(Βάλτε απλά κάτω τις διάφορες ανάμεσα στο κινητό που είχατε τότε και σε αυτό που έχετε σήμερα και θα καταλάβατε την εκθετική ανάπτυξη της τεχνολογίας).

Πέρα από τη συνήθη πλέον δημοσιονομική στενότητα, με την οποία έχουμε μάθει πια να ζούμε - και η οποία χρήζει εντατικής τεχνοκρατικής δουλειάς για να αλλάξει - υπάρχει ένας μεγάλος κατάλογος θεμάτων, η επίλυση των οποίων, μπορεί να συνδιαμορφώσει προϋποθέσεις βελτίωσης της διεθνούς θέσης της χώρας και ισότιμης συμμετοχής της στην 4η βιομηχανική επανάστασης.

Κάποια από αυτά αφορούν την οικονομική και βιομηχανική πολιτική και την αναμόρφωση της εκπαίδευσης. 

Αλλα τη λειτουργία των θεσμών, την ψηφιακή διακυβέρνηση, τη διπλωματική κινητοποίηση και την αμυντική ενίσχυση. 

Ορισμένα το περιβάλλον, την αειφορία και την κυκλική οικονομία. 

Αλλά τα πιο σημαντικά συνδέονται με την ίδια την κοινωνία: Και με τη διεύρυνση της δυνατότητας για ίσες ευκαιρίες για όλους, χωρίς αποκλεισμούς.

Όταν εμείς ήμασταν στη θέση των πιτσιρικάδων αυτής της φωτογραφίας, αυτή η κοινωνία και αυτό το κράτος - μέσα στις αγκυλώσεις και την θεαματική του τυπολατρία (εκείνην που έκανε τους Οθωμανούς πολίτες των νέων χωρών να τραβάνε τα μαλλιά τους με την ελληνική διοίκηση πριν από εκατό χρόνια) έδινε τη δυνατότητα σε όποιον πραγματικά το ήθελε και ήταν αποφασισμένος, να πάει μπροστά.

Αυτό το νήμα είναι το νήμα που αξίζει πάνω από όλα να ξαναπιάσουμε, εάν θέλουμε να αφήσουμε στα παιδιά μας κάτι καλύτερο από αυτό που παραλάβαμε.