Τουλαχιστον ειχαμε περασει καλα

Καλοκαίρι 2003, Αρμενιστής, στο 2ο πόδι της Χαλκιδικής. Ενα καταπληκτικό πάρτι με τον 88μισο. Ούτε 24 χρονών. Και υπερήφανος dj. 

Ήταν μια εποχή μεταβατική. Πρώιμα ψηφιακή, αλλά χωρίς Facebook, Twitter, YouTube και Instagram.

(Είχαμε ΠΑΣΟΚ βέβαια...)

Με dialup συνδέσεις και ογκοχρέωση. Η μουσική ήταν ένα ακριβό σπορ. Όπως έβγαιναν τα λεφτά από τα μεροκάματα, έτσι έφευγαν σε νέες κυκλοφορίες.

(Το Spotify ήταν ένα μακρινό όνειρο θερινής νυκτός - το Netflix το ίδιο).

Το blockchain, το IoT, το cloud ήταν άγνωστες λέξεις. Τα αυτοκίνητα χωρίς οδηγό επιστημονική φαντασία. Η κινητή ευρυζωνικότητα κάτι που θα ερχόταν χρόνια μετά. Τα smartphones μακρινή προσδοκία. 

Τα περισσότερα pos δουλευαν ακόμη με καρμπόν. Τα ταξιδιωτικά πρακτορεία είχαν ακόμη πλακέτες για να πωλούν τα εισιτήρια των αεροπορικών εταιρειών. 

Το ΙΚΕΑ και η easyjet ήταν πολύ καινούρια. Η Ολυμπιακη ήταν ακόμη κρατική. Οι εφημερίδες πουλούσαν δεκάδες χιλιάδες φύλλα - με δέλεαρ μεγάλες προσφορές

Είχαμε από ένα Hotmail και από ενα Yahoo mail. Οι πιο θαρραλέοι έτρεχαν linux. Tablets δεν υπήρχαν. Πολλοί dj ηχογραφούσαν τα set τους σε minidisc - μια μουσειακή σήμερα τεχνολογία. 

Ο περισσότερος κόσμος είχε ακόμη φωτογραφικές μηχανές με φιλμ. 

Ταινίες νοικιάζαμε από τα βίντεο κλαμπ, τα οποία με το dvd είχαν ξεπεράσει την κρίση της βιντεοκασέτας. 

Τα lifestyle περιοδικά ακόμη πουλούσαν κι επηρέαζαν αρκετό κόσμο. Ο Ηλίας Πετρόπουλος θα πέθαινε λίγους μήνες μετά - προηγήθηκε το '98 ο Κονδύλης και το 2000 ο Ραφαηλίδης.

Τα μαγαζιά με τα γκάτζετ άνοιγαν σαν τα μανιτάρια. Οι πιτσιρικάδες έκαναν τατουάζ απο χένα. Ο κόσμος ταξίδευε δίχως αύριο. Τα αγγλικά πανεπιστήμια γέμιζαν Έλληνες φοιτητές. Airbnb δεν υπήρχε. 

Στα κλαμπ της Ελλάδας παρήλαυνε το διεθνές jet set της μουσικής. Τα καφέ γίνονταν υπερπαραγωγές, η κοπέλα που καλωσόριζε τους πελάτες έγινε επάγγελμα, όπως άλλωστε και ο αυτοφωράκιας. 

Ήταν μια Ελλάδα της ευμάρειας που έκρυβε με συνέπεια όλο και περισσότερη σκόνη κάτω απ'το χαλί. Σε έναν πλανήτη που ούτε καταλάβαινε πως άλλαζε. 

Η σκόνη μας έπνιξε στη συνέχεια, αλλά τουλάχιστον είχαμε περάσει καλά...