Περι fake news

Γκάφες έχουμε κάνει κατά καιρούς όλοι οι δημοσιογράφοι. Είναι η φύση του επαγγέλματος: Πίεση χρόνου, πίεση για θέματα, το νταλαβέρι με τις πηγές που καμιά φορά οδηγεί σε χειραγώγηση, ο ανταγωνισμός μεταξύ μας, ακόμα και το παιχνίδι των εντυπώσεων.

(Οι παλιοί διευθυντές τηρούσαν "γκαφολόγιο" που ήταν και το "εξιτήριο" από τον οργανισμό).

Αλλά αυτά ήταν οι εξαιρέσεις. Ο κανόνας όσων τιμούν την υπογραφή τους, ήταν και παραμένει ο ακριβός αντίθετος για τους ευσυνειδητους συναδέλφους.

Υπάρχει άλλωστε και η πρακτική πλευρά: Σε ένα ρευστό περιβάλλον που κάθε μέρα αλλάζει, μαθαίνεις κι εσύ να φυλάς τα νώτα σου.

Ο μεγάλος κίνδυνος στην είδηση είναι το λάθος συμπέρασμα. Και το οποίο είναι πιθανότατο εάν δεν υπάρχει εκείνη η απόδειξη που να τεκμηριώνει μια άποψη.

Το είδαμε αυτές τις μέρες με τον Πανάγιο Τάφο και με πόσα άλλα - ακόμα και με την παλαβη είδηση ότι η ΕΕ ετοιμάζεται να απαγορέψει τα πιτόγυρα.

Στην είδηση προστέθηκε "καπέλο" κι ένα συμπέρασμα που ήταν πολύ κοντά, αλλά και πολύ μακριά από την πραγματικότητα.

Καταλαβαίνω ότι εκεί έξω μαίνεται κάθε μέρα και η μάχη των klicks που είναι ίσως και μια μάχη επιβίωσης - συχνά με παράπλευρες απώλειες.

Επειδή κάθε μέρα όλοι έχουμε πολλά στο μυαλό μας και καμιά φορά πνιγόμαστε στον όγκο της πληροφορίας, είναι εύκολο να την πατήσεις.

Γι' αυτό να προτιμάτε επώνυμες ειδήσεις, υπογεγραμμένες από τους μάστορες αυτής της δουλειάς. Τουλάχιστον φέρουν το βάρος και την ευθύνη της υπογραφής τους. 

(Η πιθανότητα να βρεις κείμενο με νόημα, αρχή, μέση και τέλος στα φασονατζίδικα της δημόσιας σφαίρας είναι καμιά φορά ίδια με το να αγοράσεις αυθεντικό Armani στα πανέρια με τα προϊόντα μαϊμού...)