Με αφορμη τη νικηφορο Αννα Κορακακη

  

Σε μία χώρα που έχει εγκλωβιστεί εδώ και χρόνια στη (μικρο)διαχείριση μιζέριας, κάποιες αυστηρά προσωπικές επιτυχίες - όπως της νεαρής αθλήτριας (που είναι και σαν τα κρύα τα νερά) - τείνουν να αποκτήσουν και χαρακτήρα συλλογικό. 

Είναι η δύναμη της επιτυχίας και της προόδου που λειτουργεί συλλογικά, επιταχυντικά και καταλυτικά σε βάρος της μιζέριας, της αβελτηρίας και της μικρότητας - πόσω μάλλον όταν προέρχεται από τη νιότη. 

Είναι και η δίψα της κοινωνίας για ελπίδα. Καμιά φορά απεγνωσμένα. 

Η δύναμη της επιτυχίας και της προκοπής είναι απείρως πιο ισχυρή από την μετάσταση της μιζέριας. 

Και η προκοπή δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα κλάσμα το οποίο από πάνω του έχει την προσπάθεια, τον κόπο, τη συστηματικότητα, τη γνώση και την πειθαρχία (και όλα τους έχουν μαμή την αποτυχία) και από κάτω του την τύχη και τη συγκυρία. 

Το μάθημα που παίρνουμε από την Άννα ναι μεν προέρχεται από τον αθλητισμό, όμως έχει πεδίο εφαρμογής για όλους μας.