Μαρμαρωμενοι απο αδρανεια

Αντί άλλων αναμνηστικών υπομνήσεων για την πτώση της μεγαλύτερης Μητρόπολης της ιστορίας των Ελλήνων, αναρτώ ένα στιγμιότυπο από το περίπτερο της τουρκικής αυτοκινητοβιομηχανίας Onuk από το πρόσφατο σαλόνι αυτοκινήτου της Κωνσταντινούπολης. 

Οι γείτονες, οι οποίοι παλεύουν να αποκτήσουν βιομηχανία από την δεκαετία του 1950, πλέον έχουν μπει γερά στο παιχνίδι, ειδικά στην αυτοκινητοβιομηχανία μέσα από σημαντικές συμπράξεις ντόπιων επιχειρηματιών με διεθνείς εταιρείες - όπως του ομίλου Tofas με την Fiat. 

Οι Τούρκοι φτιάχνουν επίσης λεωφορεία, τρένα, τραμ και αρκετά μέρη για αεροπλάνα. Έχουν πλήρη βιομηχανική παραγωγή με κατεύθυνση τις εξαγωγές και την κάλυψη των των εσωτερικών ανάγκων -διότι είναι και μεγάλη χώρα. 

Δεν τα γράφω αυτά για να κάνω συγκρίσεις - μόνο που δεν έχουν το DG Comp από πάνω τους φτάνει και περισσεύει. 

Τα επισημαίνω ως στιγμιαίο σημείο αναφοράς για το τεράστιο έδαφος που έχουμε χάσει βυθισμένοι αρχικά σε μια ψευδαίσθηση επιπλαστης κανονικότητας και εν συνέχεια μετέωροι στον στρόβιλο της κρίσης. 

Μαρμαρωμένοι από αδράνεια. Σα να έχει πέσει ξόρκι στη χώρα.