Η ΚΥΑ του Αϊ-Βασίλη

L'Arbre de Vie, Stoclet Frieze 
Gustav Klimt 
Oil on canvas 
1909 
Museum of Applied Arts, Vienna 

"ΚΥΑ; Τι είναι η ΚΥΑ; Εγώ είμαι ο Άγιος Βασίλης! Τι μου λέτε κύριέ μου; Ό,τι πρέπει να πάρω έγκριση για να χρησιμοποιώ καμήλες αντί για ελάφια; Αλλά δεν μπορείτε να μου την δώσετε, γιατί δεν έχει βγεί αυτή η ΚΥΑ; Και πως θα μοιράσουμε τα δώρα; Καταλαβαίνετε τι σημαίνουν όλα αυτά για την Καππαδοκία;"

Ο Άγιος Βασίλης ήταν έξω φρενών. Τρία χρόνια πριν ο σύμβουλος του υπουργείου Εκλήθρων, Καμινάδων και Χριστουγέννων Ρόθτσιλντ τον είχε πείσει να αλλάξει τα ελάφια με καμήλες, καθώς θα πετύχαινε "πτήσεις μακρινών αποστάσεων, ομοιομορφία στόλου, οικονομίες κλίμακας".

Μάλιστα, του είχε προτείνει να ηγηθεί διεθνούς αεροπορικής συμμαχίας, βάζοντας μέσα στο παιχνίδι Αγίους, αγγέλους και ξωτικά, ώστε να βελτιωθεί το yield κάθε δρομολογίου. Όλα αυτά χάριν της ανάπτυξης.

Αποκορύφωμα του συμβούλου ήταν όταν πρότεινε στο Άγιο Βασίλη να κάνει unbundle την χριστουγεννιάτική υπηρεσία, λανσάροντας και low cost προϊόντα, που θα προϋπέθεταν "ο δικαιούχος να παραλάβει το δώρο αυτοπροσώπως από την κορυφή της καμινάδας", η συσκευασία να είναι "55 χ 40 χ 20, όπως στον ανταγωνισμό" και "μειωμένη τιμή σε όσους κλείσουν το δώρο τους έγκαιρα".

"Μα, σήμερα αυτά τα παρέχουμε δωρεάν. Λάβαμε μονοπώλιο από κτίσεως κόσμου για να παρέχουμε ατελώς τα δώρα σε όλα τα παιδιά του κόσμου" του απαντούσε ο Άγιος, ο οποίος αντιμετώπιζε με περισσή δυσπιστία τις προτάσεις μεταρρυθμίσεων του συμβούλου - "Ριφόρμζ", τα έλεγαν οι καλλικάντζαροι.

Παράλληλα, όμως, ο σύμβουλος - απόγονος του γνωστού βαρώνου- έκανε λόμπινγκ με τους Δανειστές της Επουράνιας Βασιλείας (Παπική Τράπεζα, Σταυροφορική Ένωση, Διεθνές Χριστιανικό Ταμείο) για την απορρύθμιση του επαγγέλματος του Αγίου Βασίλη, καθώς γνώριζε ότι η επενδυτική κοινότητα διέκρινε υψηλό περιθώριο κέρδους στο κλειστό αυτό επάγγελμα.

Μάλιστα, στο Ιερόν Μνημόνιον του 2012 είχαν περάσει διατάξεις που προέβλεπαν την εξωτερίκευση του κόστους παραγωγής των δώρων στις τιμές λιανικής, την καταβολή διοδίων από τα έλκηθρα (είχαν ατέλεια από κτίσεως κόσμου έως τότε) και την σύναψη επιχειρησιακών συμβάσεων με τους καλλικάντζαρους.

Όλα αυτά είχαν κολάσει τους Ρωμαίους, οι οποίοι βρίσκονταν αντιμέτωποι με τις συνέπειες μίας εξαετούς ύφεσης, με αποπληθωρισμό, φυγή των επενδύσεων, μείωση καταθέσεων και "απαράδεκτα υψηλή ανεργία", όπως έλεγαν οι Φράγκοι σταυροφόροι - ελεγκτές της Αυτοκρατορίας.

Ωστόσο, η ΚΥΑ που προέβλεπε ο νόμος για την απορρύθμιση του επαγγέλματος του Αγίου Βασίλη δεν εκδόθηκε ποτέ, με αποτέλεσμα όλοι οι επίδοξοι ανταγωνιστές του να μην μπορούν να λάβουν άδειες. Όμως, το ίδιο πρόβλημα είχε και ο Άγιος, ο οποίος κλήθηκε από την Σταυροφορική Ένωση να ανανεώσει την άδειά του και να λάβει διαρθρωτικά μέτρα, όπως:

- Διακοπή μη κερδοφόρων δρομολογίων

- Παύση των διηπειρωτικών πτήσεων

- Επαναδιαπραγμάτευση της επιχειρησιακής σύμβασης του 2011

- Πώληση των χρονοθυρίδων (slots) σε καίρια Ευρωπαϊκά ελαφοδρόμια.

Ήταν δύσκολη περίοδος για τα Χριστούγεννα. Τω καιρώ εκείνω εν Εξαρχείοις, η Επουράνια Βασιλεία (Ε.Β.), με επικεφαλής τους ηγεμόνες Αντώνιο τον Σαμαρίτη (γνωστό ως εκ Μεσσηνίας Ερημίτη) και τον Θεσσαλονικέα Ευάγγελο Πλήθωνα τον Γεμιστό (γνωστό και ως "Συνομιλητή της Κλειούς") πίστευε ότι μπορούσε να επιτύχει μία ευνοϊκή διαπραγμάτευση για την έξοδο από το Ιερόν Μνημόνιον, το οποίο προέβλεπε χιλιάδες τιμωρίες για τους παραβάτες των θανάσιμων αμαρτημάτων και των παραγώγων τους.

Σε αντάλλαγμα του μεγαλύτερου δανείου από κτίσεως κόσμου, η Αυτοκρατορία εκτελούσε ένα μέγα πλήθος μνημονιακών διατάξεων όπως:

- Ιδιωτικοποίηση ιερών λειψάνων

- Sale & leaseback Ναών και Μετοχίων

- Αποδοχή των Παπικών Πρωτείων

- Παραχώρηση των περιφερειακών ελαφοστασίων σε ιδιώτες επενδυτές (στον διαγωνισμό βγήκε νικήτρια η σύμπραξη του καλογερικού τάγματος της Φραγκφούρτης και του ξακοστού μεσολαβητή Κοπελούζιου)

- Επέκταση της σύμβασης παραχώρησης του διεθνούς ελαφοστασίου των Αθηνών "Άγιος Διονύσιος" και πώληση του μεριδίου της Ε.Β.

- Ιδιωτικοποίηση της Via Egnatia

- Πώληση της εταιρίας ελαφοκίνητων σιδηροδρόμων ΕλΟΣΕ, καθώς και της τεχνικής της βάσης.

Στο μεταξύ, με την βοήθεια του Αυτοκρατορικού συμβούλου, ιππότη Βιδαλίου κατέστη εφικτή η επανεκκίνηση των ελαφοδρόμων, που εκτελούνται με συμβάσεις παραχώρησης, όμως η εξαγγελία για μείωση των διοδίων δεν υλοποιήθηκε, με αποτέλεσμα να υπάρχει αναστάτωση στους λαούς της Αυτοκρατορίας. Μάλιστα, τα καραβάνια πήγαιναν από τον παλιό δρόμο των καμηλών, προκειμένου να αποφεύγουν τα διόδια.

Και αυτό διότι ο Αντώνιος Ντραγκάδος, διευθυντής της μοναστηριακής κοινοπραξίας "Ουρανία Οδός" ακόμη αναζητεί το Δισκοπότηρο - Μεζούρα, δηλαδή το μόνο πράγμα που μπορεί να ανασυστήσει την Άσπιλο Στογγυλή Τράπεζα, να μοχλεύσει πόρους 1:15 μέσω της Αγίας Χριστιανικής Τράπεζας και να επιτύχει την χρηματοδότηση της οικονομίας. «Αναζητούμε ένα θαύμα» έλεγε.

Η υπερφορολόγηση, με αποκορύφωμα τον Ενιαίο Φόρο Ιερών Ακινήτων (ΕΝΦΙΑ), λειτούργησε ως "ισοδύναμο" κουρέματος καταθέσεων, ενώ οι λαοί της Αυτοκρατορίας δεν προλάβαιναν να πληρώνουν τον ένα φόρο πίσω από τον άλλο. Μάλιστα, απέκτησαν τη συνήθεια λίγο πριν τα Χριστούγεννα να καταθέτουν τις πινακίδες κυκλοφορίας αμαξών και ίππων στις φορολογικές αρχές για να αποφύγουν την πληρωμή τελών.

Η κοινωνική αγανάκτηση έφερε στο προσκήνιο τον ανθενωτικό και αντιμνημονιακό Αλέξιο τον Ζηλωτή, έναν νέο πολιτικό, που στρατολόγησε του πρώην ενωτικούς συντρόφους του Ευαγγέλου του Γεμιστού και συγκρότησε στρατό, διεκδικώντας την εξουσία. Οι επικριτές του τον αποκαλούσαν «ένα κράμα Αλκιβιάδους, Κλέωνος του Ψυρσοδέψη και Αλέξιου Απόκαυκου». Ο ίδιος επέστρεφε την κριτική «στους μνημονιακούς ολιγάρχες, που είναι χειρότεροι και από την αριστοκρατία των Κομνηνών, που διέλυσαν την αυτοκρατορία και την παρέδωσαν στους Σελτζούκους».

Ο τεως ανθενωτικός και αντιμνημονιακός Αντώνιος, ο οποίος είχε προσχωρήσει στο αντίπαλο στρατόπεδο και ο Ευάγγελος ο "Συνομιλητής" έπαιζαν το τελευταίο τους χαρτί. Οι εκλογές ήταν κοντά. Και οι σταυροφοροι δεν αστειεύονταν..