2012: Μία Χριστουγεννιάτικη ιστορία

Κάλαντα

Νικηφόρος Λύτρας, 1872

Λάδι σε μουσαμά, 90 χ 59

Ιδιωτική Συλλογή

«Απελευθερώνεται το επάγγελμα του Άγιου Βασίλη; Το κόστος παραγωγής των δώρων θα αντανακλάται (sic) στις παρεχόμενες υπηρεσίες; Θα πληρώνουν διόδια τα έλκηθρα; Και οι Καλλικάντζαροι θα εργάζονται με επιχειρησιακές συμβάσεις; Θα πάθω εγκεφαλικό Χριστουγεννιάτικα!».

Τάδε έφη, Άγιος Βασίλης. «Ήθελα να ξέρω ποιος τα σκέφτηκε όλα αυτά. Εγώ, πάντως, δεν μπορώ να τα εφαρμόσω. Θα μας κάψει ο Θεός!» μονολογούσε ο Άγιος Βασίλης, μιλώντας στον έμπιστο καλικάντζαρό του.

Ο Άγιος βρισκόταν σε αναβρασμό, αφού η Επουράνια Βασιλεία (Ε.Β.) είχε μόλις συμφωνήσει με τον Αγία Τρόικα (Διεθνές Παπικό Ταμείο, Χριστιανική Κεντρική Τράπεζα, Σταυροφορική Ένωση) την κατ' ουσίαν κατάργηση του μονοπωλίου του Αγίου Βασίλη επί των Χριστουγέννων και την απελευθέρωση του επιτηδεύματος ως «προαπαιτούμενη δράση» για την εκταμίευση της επόμενης δόσης του Ιερού Δανείου.

Ειδικότερα, σύμφωνα με το «Ιερό Μνημόνιο ΙΙΙ», στο Q4 του 2012 θα έπρεπε:

- Να απορρυθμιστεί πλήρως το επάγγελμα του Αγίου Βασίλη και να καταργηθεί η διοικητικά οριζόμενη αμοιβή του,

- να δημιουργηθεί το νομικό πλαίσιο για τη σύσταση και λειτουργία εταιριών Αγίων Βασίληδων,

- να θεσπιστούν ενιαία διόδια τέλη για όλες τις καμινάδες,

- οι καμινάδες να λάβουν πιστοποίηση (ISO κτλ),

- το κόστος παραγωγής των Χριστουγέννων να αντανακλάται στις «τελικές χρεώσεις προς τον χρήστη» (sic),

- να θεσπιστεί για τους καλικάντζαρους κατώτατος μισθός, ύψους 500 ευρώ (μεικτά) με υπουργική απόφαση, να καταργηθούν τα νυχτερινά και το επίδομα θέρμανσης (το λαμβάνουν διότι καίγονται εισερχόμενοι στις καμινάδες),

- το δημόσιο «να ενθαρρύνει τη σύναψη επιχειρησιακών συμβάσεων μεταξύ καλικάντζαρων και εταιριών Αγίων Βασίληδων» (sic),

- τα ελάφια να αντικατασταθούν με καμήλες (χάριν εξοικονόμησης καυσίμων), μία πρόταση του συμβούλου Ρόθτσιλντ,

- να μειωθούν τα τέλη του διεθνούς ελαφολιμένα Καππαδοκίας «Μέγας Βασίλειος»,

- να ιδιωτικοποιηθούν σε συστάδες (cluster) όλοι οι ελαφολιμένες της χώρας,

- να αποκρατικοποιηθεί η ΕλΟΣΕ (η εταιρία εκμετάλλευσης ελαφοκίνητων σιδηροδρόμων),

- να αποσχιστεί η μονάδα συντήρησης εναέριου υλικού (Fliegen Stock - FLISTO) των Ελαφοστασίων του Άγιου Βασίλη και να ιδιωτικοποιηθεί,

- τα έλκηθρα που δεν χρησιμοποιούνται να παραχωρηθούν σε ιδιώτες,

- να παραχωρηθούν σε ιδιώτες επιλεγμένα ακίνητα του Αγίου Βασίλη και στα logistics hubs που διαθέτει ανά την επικράτεια.

Η Αγία Τρόικα θεωρούσε ότι «ένα δημιουργικό σοκ», όπως «η απορρύθμιση των αγορών προϊόντων και υπηρεσιών του κλάδου των Χριστουγέννων» θα οδηγούσε «σε απελευθέρωση των υγιών δυνάμεων της οικονομίας» και στη δημιουργία «ενός νέου σκηνικού στο επιχειρείν».

'Άλλωστε, οι νομομαθείς καλόγεροι της Αγίας Τρόικας (αγγλικανοί, προτεστάντες, καθολικοί, ουνίτες αλλά και ορισμένοι ορθόδοξοι) πίεζαν σταθερά τα υπουργεία της Ε.Β. για «λιτότητα, εγκράτεια, ταπείνωση και μεταρρυθμίσεις», επιδίωκαν την κατάργηση των απανταχού «ιερών κρατήσεων» που επιβαρύνουν την αλυσίδα τιμολόγησης προϊόντων και υπηρεσιών (οι «κοινωνικοί πόροι», κατά τους λαούς της Ε.Β.), και υπόσχονταν «ανάσταση νεκρών και ανάταξη ψυχών στη Δευτέρα Παρουσία».

«Πρέπει να τιμωρηθείτε για τις αμαρτίες σας. Εάν μείνετε πιστοί στην εφαρμογή του προγράμματος, ο Θεός θα σας δικαιώσει - ίσως και νωρίτερα από τη Δευτέρα Παρουσία. Έως τότε ταπείνωση, προσευχή και εγκράτεια. Τα εναέρια τελώνια δεν έχουν πειστεί ακόμη από τις προσπάθειές σας» λέγεται ότι είπε Φράγκος ηγούμενος - ελεγκτής σε κορυφαίο υπουργό της Ε.Β.

Η Αγία Τρόικα είχε δώσει πίστωση ενός χρόνου στην Ε.Β. για την εξεύρεση νέων, εναλλακτικών πηγών χρηματοδότησης των δραστηριοτήτων του Άγιου Βασίλη, όμως οι προσπάθειες δεν απέδωσαν καρπούς. Ο διευθυντής της Μοναστηριακής Κοινοπραξίας «Ουρανία Οδός», Αντώνιος Δραγάδος, που είχε ξεκινήσει πέρυσι την αναζήτηση του Αγίου Δισκοπότηρου - Μεζούρα, με στόχο την ανασύσταση της Ασπίλου Στρογγυλής Τραπέζης και την μόχλευση πόρων από την Αγία Τράπεζα Χριστιανικών Επενδύσεων υπέρ των δραστηριοτήτων του Αγίου Βασίλη, βρίσκεται ακόμη στην αποστολή του και δεν έχουμε νέα του.

Στο μεταξύ, το Ιερό Μνημόνιο προέβλεπε ότι σε αντάλλαγμα για το ιερό δάνειο, θα πρέπει να προχωρήσει η ένωση των Εκκλησιών.. Έτσι, οι διπλές εκλογές του 2012 ανέτρεψαν πλήρως το σκηνικό, αφού η πόλωση μεταξύ ενωτικών - ανθενωτικών έφερε τα πάνω - κάτω στα πολιτικά πράγματα.

Τα παλαιά κόμματα γνώρισαν συντριβή, καθώς το - αρχικά ανθενωτικό, εν συνεχεία, δε, ενωτικό -  «Πυρ και Πέλεκυς» του Αντωνίου του Ερημίτου μετά βίας ανήλθε πρώτο,  ενώ το μετανεωτερικό, ενωτικό «Ήλιος Χλωρός» του Ευαγγέλου του Καλού (του παχουλού) υπέστη πανωλεθρία.

Αντίθετα, το κόμμα των - άθεων μεν, ανθενωτικών,δε - Ζηλωτών του Αλεξίου του «δεν πληρώνω» ανεδείχθη Αξιωματική Αντιπολίτευση, ενώ στη Βουλή ήρθαν το ανθενωτικό κίνημα του Νίκωνος του Μετανοείτε, που πιστεύει στο Ευαγγέλιο του Ιούδα και ζητά «ιερό πόλεμο» με τους Σαρακηνούς, καθώς και οι ανθενωτικοί, Ανεξάρτητοι Ορθόδοξοι του Πανός Κεκαυμμένου.

Στο Κοινοβούλιο παρέμειναν οι ανθενωτικοί «ερυθροί» άθεοι παλαιοημερολογίτες του ΚΚΕ, ενώ εισήλθε και η ενωτική, Χριστιανική Αριστερά (ΧριστΑρ) του Φωτίου του Σοφού, η οποία ανήκε στους Ζηλωτές, αλλά ήρθε σε ρήξη με τον Αλέξιο και τελικώς υποστηρίζει - κριτικά συμπορευόμενη- την κυβέρνηση του Αντωνίου του Ερημίτου.

Η τρικομματική κυβέρνηση του Αντωνίου είχε τάξει στους λαούς της Ε.Β. επαναδιαπραγμάτευση του Ιερού Μνημονίου, αλλά απέτυχε να υλοποιήσει αυτή την υπόσχεση, όμως κατάφερε να λάβει τα χρήματα της ιερής δόσης, ελπίζοντας ότι θα αποτελέσουν το «ελατήριο» για την ανάπτυξη.

«Χωρίς τράπεζες, τζάνιμ, όλα αυτά είναι μερεμέτια. Στην κρίση κάνεις πραγματικές επενδύσεις και δεν ασχολείσαι με τα ελάφια» σχολίαζαν οικονομικοί κύκλοι της Καππαδοκίας, οι οποίοι αντιμετώπιζαν με ειρωνεία την επιχειρούμενη «απορρύθμιση των Χριστουγέννων», διακρίνοντας εκ μέρους των καλόγερων δανειστών «ένα κράμα θεολογικού χαρακτήρα οικονομικών αγκυλώσεων, δογματισμού, χαιρεκακίας και ιδιοτέλειας».