Ο Τίμιος Ήλιος του ΠΑΣΟΚ ΙΙΙ

Τω καιρώ εκείνω εν Εξαρχίοις, ο θεοσεβής άναξ ΓΑΠ προέβη σε αναδιανομή των οφφικιώνν των Πρασίνων, σε μία απελπισμένη προυσπάθεια να ανακόψη την πρωτοφανή τους πτώσι. Ήταν γηγονός ότι οι λαοί της Αυτοκρατορίας είχαν πάψει να θεωρούν πιθανή κάθε πιστροφή των Πρασίνων στους χώρους του Ιερού Παλατίου Μαξίμ, το οποίο είχε καταλάβει προ τιτραετίας ο εκ του θέματος Θεσσαλονίκης, Μέγας Μάγιστρος των Βένετων, Κωνσταντίνος ο Β ο Καππαδόκης, με την πέμβαση των ουρβανών πραιτόρων του λογίου πολεμιστού Βύρωνος Ουρβανού του Πολυδώρου.

Ο ΓΑΠ (ακρωνύμιο που απέκτησε κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη χώρα των Βαράγγων) είχε αποδείξει πολλάκις ότι διέθετε μία μάλλον παράξενη αντίληψη για την τέχνη του βασιλεύειν, ενώ ξύγχρονοί του ξυγγραφείς ημερησίων κι ισπερινών περγαμηνών υποστήριζαν ότι στερείτο οποιασδήποτε αντίληψης γενικότερα. Όμως, στη Στάσι που προκάλεσε ο εκ Θεσσαλονίκης, Δουξ Ευάγγελος ο Εύσωμος ο Καλός, ο ΓΑΠ κατέστη νικητής της αναμέτρησης , καθώς στα διαζώματα του Ιπποδρόμου, οι ουπαδοί των Πρασίνων (ένα αμάλγαμα εργαζομένων στα κομμέρκια, τους λιμένας, στους μεσσατζέρους και στο εν γένει βαθύ κράτος) πεστήριξαν τον πορφυρογέννητο εγγονό του Γεωργίου του Α' του Γέροντος Ανένδοτου. Οι κακές γλώσσες της εποχής ανέφεραν ότι τούτο συνέβη διότι ο αείμνηστος πατέρας του ΓΑΠ, αυτοκράτωρ Ανδρέας ο Α' ο Μέακούλπα, φρούντισε να διορίσει στις αυτοκρατορικές υπηρεσίες περίπου το 1/4 των λαών της Αυτοκρατορίας, με ότι αυτό συνεπάγεται.

Anyway, τις ημέρες εκείνες, η Ρωμανία γνώρισε πρωτόγνωρες κοινωνικές αναταραχές.

Ο Κωνσταντίνος ο Β' ο Καππαδόκης κπόνησε ένα σχέδιο διοικητικής αναδιάρθωσης των Υπηρεσιών Πρόνοιας της Αυτοκρατορίας (τις οποίες παρεπιπτόντως είχε ιδρύσει ο Μέγας Βασίλειος), περικόπτωντας μύρια υπέρπυρα από τα κεντρικά τους ταμεία. Οι ιντζινέροι, οι νομικοί, οι περγαμηνογράφοι, οι ναύται, οι μεσσατζέροι, οι ιατροί, οι κομμερκιάριοι και πλήθος άλλων επαγγελματιών κατέκλυσαν τους δρόμους της Βασιλεύουσας, ζητώντας την απόσυρση του χρυσόβουλου που ανέγνωσε στον Ιππόδρομο η Φάνη η Κομνηνή. Τα οσπιτάλια έκλεισαν, οι ντρόγκες δεν βρίσκονταν πουθενά, οι κύλικες σαπίζαν στα λιμένια και οι πειρατές δεν βρίσκανε ναύν για κούρσο.

Ακόμη, ο επί των Νομοθετικών, Μάγιστρος Σωτήριος ο Θετταλός (εξάδελφος του αείμνηστου Βαλάχου πραίτορα Ευάγγελου Αβέρωφ) έκαμνε νόμο που κατοχύρωνε νουμικά την ελεύθερη συμβίωσι, πρωτοβουλία που προκάλεσε την μήνη της κκλησίας. Η Διαρκής Γιερά Σύνοδος χαρακτήρισε "πορνεία" την κατάπτυστη νεαρά και παρέπεμψε στις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων. Η γουρσουζιά ήταν τέτοια στους εκκλησιαστικούς κύκλους, σε σημείο που ο Επίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος, βρισκόμενος πλησίον των καστέγιων της Μεθώνης, χτύπησε τον πόδα του και στο Οσπιτάλιον της περιοχής του διεγνώσθη λάθος μαλαδία. Είναι αλήθεια ότι πολλά είχαν γραφεί για τις αδυναμίες του συστήματος Υγείας της Αυτοκρατορίας και οι πρώτες κουβέντες για ένα ιδιωτικό σύστημα, έστω και δαπάναις του Βασιλείου, είχαν ξεκινήσει κείνες τις εποχές.

Οι άνωθεν του Θέματος Θεσσαλονίκης Σκλαβηνοί διεκδικούν το ρωμέϊκα ονόματα για το βασίλειό τους και στην διένεξη έχουν αναλάβει ρόλο διαμεσολαβητή οι Νεοφράγκοι Σταυροφόροι, με επικεφαλής την Κοντολίζα Ράϊχ την Ομπσκούρη. Όμως, στις τάξεις των Σκλαβηνών (παλαιών Παιόνων) επικρατεί διχόνοια που συνεπικουρείται και από την διαρκή Στάση των Σκιπέριων Ιλλυριών του Μαρδούχου Θατισίου. Η συμμετοχή του μικρού τους βασιλείου στην Σταυροφορική Θαλλατινή Ένωση κρέμεται από την Ρωμαϊκή αποδοχή. Μάλιστα, άγημα μαθητών από στοές του Επταπυργίου πραγματοποίησε παρέλαση στις εσχατιές του Ρωμαϊκού Θέματος, πρωτοστατούντος του λογίου και νοταρίου γνωστής ημερησίας περγαμηνής, Κωνσταντίνου Ζουράρεως του Λοξία.

Στο μεταξύ, ο ΓΑΠ, είδε και απόειδε και προκάλεσε Στάση στα Προπύλαια των Ανακτόρων, θέτοντας μάλιστα τον αντίπαλό του Ευάγγελο τον Εύσωμο να πρωτοστατήσει στις ξιφουλκίες με τους ουρβανούς πραίτωρες. Ο φόβος του ΓΑΠ ήταν ο Δομέστικος Αλμπάνος ο οποίος μάζευε Πρασίνους από τις Αριστερές τους κερκίδες. Μαζί με τον Αλμπάνο, κούρσευε ένθεν κακείθεν του Ιπποδρομου και ο Αλέξιος ο Τζούμπρας ο Ζηλωτής της Αγίας Φιλοθέης, νέος ιντζινέρος, ψυχοπαίδι των ζηλωτών εσωτερικού και Αρχιτέκτων της Αγοράς της Τζιψέλλης. Το δίδυμον πρωτοστάτησε στον ξεσηκωμό για τη Νεαρά ιστ' που προέβλεπε κουμαντεδόρους στις φιλοσοφικές στοές, εχλεύζε τον Πατριάρχα και τους Επισκόπους και τασσόταν κατά της Ισαύρειας ρινότμησης στους γεναικωτούς και τις σαφικές.

Η Ρωμανία είχε και άλλα πουλά προβλήματα. Τα άλογα της Εγνατίας και της ΠΑΘΕ (Πλατεμώνας, Αγρίνιο, Θουριγγία, Εσπάρτα) δεν καλπάζανε καλά και ο Κρης οφφικιάργιος για τις άμαξες και τα καμπάλια Κωνσταντίνος Δάκις της Γερουσαλέμ, άκουγε πολλά απέ τους Νεόφραγκους από τας Βρουξέλλας για απελευθέρουσι των καμπάγιων. Ακόμη, οι Σαρακηνοί της Αραβίας αλ Μαρ'φίνοι με τον Ρωμηό αντιπρόσωπό τους Ανδρέα Ευγένιο τον Νεότερο που είχαν ψουνίσει 20 από τα 100 δημόσχια ταχυδρουμικά περαχστέρια, τα πώλησαν στους Τεύτονας, πυροδοτώντας ξυζητήσεις για την σκοπιμότητα της δοσοληψίας.

Ο επί των εκονομικών οφφικιάργιος Γεώργιος ο Ιππικός ο Κιθαρωδός φαίνεται ότι είχε ταξ' να γίνει η δουλιά καταυτόν τουν τρόπο. Μάλλον δεν θέληκε τους Σαρακενούς και προτιμούσε τους Γότσους. Οι σιτησταί των περαχστεργιών κατέλαβαν την Καπνικαρέα, τον Αϊ-Δημήτρ και τουν Πύργο της Γαλάτστας και κάμναν πίσχεσι εργασίας.

Στη Σελανίκη, ζηλωτές εχάλνασαν την περιφορά της Φουτιάς των εθνικών που κάνει βιάτζγιο για τους Χάνους. Ήδη, τρεις Οσπιτελίεροι Φράγκοι ιππότες είχαν χαλνάσει το μάζωμα της Φουτιάς πριν απού λίγες μέρες και τους μαζώξαν στα κελιά του Μυστρά. Κάποιοι τους συνδέουν με τους Καταλανούς και τους Αραγωνέζους που επήραν για δικιά τους την Καισαργιανή και τη Λεβαδγια στα παλιά και τοις πληρώνουν τα νοίκχια.

Και τότε μπουρδέλο ήταν η Ρωμανία, με φαίνεται.

(Αγράμματος λόγιος του Μεσαίωνα)