Διανομή Κατοίκων ΙΙ - Η Άλωση της Θεσσαλονίκης
Το 2014, οι διανομείς αποφάσισαν να αλλάξουν τακτική και να βάλλουν κατά της Θεσσαλονίκης. Η συμπρωτεύουσα είχε γίνει σχεδόν πρωτεύουσα, καθώς το μεγαλύτερο τμήμα των Αθηνών είχε μεταφερθεί με βίαιο τρόπο στην επαρχία. Όμως, η Θεσσαλονίκη διατηρούσε κάποιες ιδιορρυθμίες. Από το 1998 δήμαρχος εξακολουθεί να είναι ο κ. Βασ. Παπαγεωργόπουλος, σπάζοντας κάθε ρεκόρ ...Ως εκ τούτου, η πόλη παρέμενε προβληματική.
Όπως εξετάσαμε και στο προηγούμενο κεφάλαιο, πρωτοστάτης της Αντίστασης κατά των διανομέων ήταν ο Νομάρχης Θεσσαλονίκης Παν. Ψωμιάδης - αξίζει να σημειωθεί ότι και αυτός παρέμενε in office από το 2002 και ότι χρειάστηκε να αλλάξει το Σύνταγμα αρκετές φορές για να μπορέσει να κλείσει τρεις τετραετίες στο πιο βαρετό αξίωμα της Ελλάδας.
Τεσπα, οι διανομείς, οπλισμένοι με υπερσύγχρονα 50ράκια, κατευθύνονταν προς ολοταχώς για Θεσ/νίκη. Μάλιστα, κατά την αγαπημένη τους συνήθεια, οδηγούσαν στο αντίθετο ρεύμα του Ε75 - που αν τον πάρεις ντουγρού βγαίνεις παλιά Πρωσσία. Οι διαθέσεις τους ήταν λίαν ανησυχητικές. Ο Πανίκας, με τον σημαιοφόρο αδερφό του, τους την είχαν στημένη στα Τέμπη. Ο Νομάρχης πίστευε ότι με ρίψεις τσουρεκιών από τον Τερκενλή, εκμέκ-κανταϊφ από τον Χατζή, γύρου από το Food Plaza, τον Νίκο στο Φοίνικα και τον Κωστή στην Τούμπα, θα αναχαίτιζε την διανεμητική επέλαση. Συν τοις άλλοις, στη Ραψάνη και τον Παλιό Παντελεήμονα, σύλλογοι Ποντίων έπαιζαν κεμεντζέδες, ενώ ο Γιώργος Χωραφάς περίμενε με φυλλάδια από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Οι Θεσσαλονικείς είχαν υπεροπλία.
Όμως, οι διανομείς είχαν έρθει σε συνενόηση με τον μισητό εχθρό του Πανίκα, δηλαδή, τον Δήμαρχο Παπαγεωργόπουλο. Οι διανομείς του έταξαν ότι εάν τους άφηνε να μπουν στην πόλη, θα του επέτρεπαν να προχωρήσει σε γκρέμισμα των νεοκλασικών, καταστροφή των πάρκων και των λεωφορειογραμμών και σε ανάπλαση όλης της πόλης. Το δέλεαρ ήταν μεγάλο και ο Βασίλης ενέδωσε.
Υπάλληλοι της Δημοτικής Υπηρεσίας Καθαριότητας ανακάλυψαν ένα μυστικό πέρασμα πάνω από τον Πλαταμώνα και αποκάλυψαν το μυστικό στους Διανομείς, οι οποίοι παρέκαμψαν το καρτέρι του Νομάρχη και πέρασαν στην κοιλάδα του ΓΑΛΑ (Γαλλικός, Αλιάκμονας, Λουδίας Αξιός). Ο Πανίκας έμεινε με τη λύρα στο χέρι.
Οι Διανομείς επιτάχυναν στο αντίθετο ρεύμα και πέρασαν στην Κατερίνη. Στα Μάλγαρα, συνεπλάκησαν με γύφτους από τον Δενδροπόταμο, τους οποίους διένειμαν στα Ζωνιανά. Σφαγή ακολούθησε σε Νέα Ιωνία, Διαβατά, Καλοχώρι και, φυσικά, Σφαγεία. Η Θεσσαλονίκη έπεφτε.
"Παναγία Σουμελά, βόηθα" είπε ο Πανίκας. Με κεμεντζέδες, πυρίχιους και δεήσεις στα Ποντιακά, η Παναγία Σουμελά έκανε το θαύμα της. Σμήνη από χιλιάδες σουβλάκια εμφανίστηκαν στον ουρανό της Θεσσαλονίκης και αποτελείωσαν τα λάστιχα από τα 50ρακια των διανομέων. Οι διανομείς έχασαν τα μηχανοκίνητα τάγματά τους και παραδόθηκαν στα χέρια των λαών του ΠΑΟΚ, του Άρη, του Ηρακλή και του Απόλλωνα - οι οποίοι είχαν μοιράσει τα λάφυρα από πριν. Η απειλή των διανομέων δεν θα ξαναπερνούσε από τη Θεσσαλονίκη. "Εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε-γέλασε" που έλεγε και ο Σαββόπουλος.
Μόνος χαμένος ο Δήμαρχος Παπαγεωργόπουλος που έχασε τον θώκο και τιμωρήθηκε με υποχρεωτική παρακολούθηση μαθημάτων ορθοφωνίας, ρητορικής και οικολογικής συνείδησης.
Όπως εξετάσαμε και στο προηγούμενο κεφάλαιο, πρωτοστάτης της Αντίστασης κατά των διανομέων ήταν ο Νομάρχης Θεσσαλονίκης Παν. Ψωμιάδης - αξίζει να σημειωθεί ότι και αυτός παρέμενε in office από το 2002 και ότι χρειάστηκε να αλλάξει το Σύνταγμα αρκετές φορές για να μπορέσει να κλείσει τρεις τετραετίες στο πιο βαρετό αξίωμα της Ελλάδας.
Τεσπα, οι διανομείς, οπλισμένοι με υπερσύγχρονα 50ράκια, κατευθύνονταν προς ολοταχώς για Θεσ/νίκη. Μάλιστα, κατά την αγαπημένη τους συνήθεια, οδηγούσαν στο αντίθετο ρεύμα του Ε75 - που αν τον πάρεις ντουγρού βγαίνεις παλιά Πρωσσία. Οι διαθέσεις τους ήταν λίαν ανησυχητικές. Ο Πανίκας, με τον σημαιοφόρο αδερφό του, τους την είχαν στημένη στα Τέμπη. Ο Νομάρχης πίστευε ότι με ρίψεις τσουρεκιών από τον Τερκενλή, εκμέκ-κανταϊφ από τον Χατζή, γύρου από το Food Plaza, τον Νίκο στο Φοίνικα και τον Κωστή στην Τούμπα, θα αναχαίτιζε την διανεμητική επέλαση. Συν τοις άλλοις, στη Ραψάνη και τον Παλιό Παντελεήμονα, σύλλογοι Ποντίων έπαιζαν κεμεντζέδες, ενώ ο Γιώργος Χωραφάς περίμενε με φυλλάδια από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Οι Θεσσαλονικείς είχαν υπεροπλία.
Όμως, οι διανομείς είχαν έρθει σε συνενόηση με τον μισητό εχθρό του Πανίκα, δηλαδή, τον Δήμαρχο Παπαγεωργόπουλο. Οι διανομείς του έταξαν ότι εάν τους άφηνε να μπουν στην πόλη, θα του επέτρεπαν να προχωρήσει σε γκρέμισμα των νεοκλασικών, καταστροφή των πάρκων και των λεωφορειογραμμών και σε ανάπλαση όλης της πόλης. Το δέλεαρ ήταν μεγάλο και ο Βασίλης ενέδωσε.
Υπάλληλοι της Δημοτικής Υπηρεσίας Καθαριότητας ανακάλυψαν ένα μυστικό πέρασμα πάνω από τον Πλαταμώνα και αποκάλυψαν το μυστικό στους Διανομείς, οι οποίοι παρέκαμψαν το καρτέρι του Νομάρχη και πέρασαν στην κοιλάδα του ΓΑΛΑ (Γαλλικός, Αλιάκμονας, Λουδίας Αξιός). Ο Πανίκας έμεινε με τη λύρα στο χέρι.
Οι Διανομείς επιτάχυναν στο αντίθετο ρεύμα και πέρασαν στην Κατερίνη. Στα Μάλγαρα, συνεπλάκησαν με γύφτους από τον Δενδροπόταμο, τους οποίους διένειμαν στα Ζωνιανά. Σφαγή ακολούθησε σε Νέα Ιωνία, Διαβατά, Καλοχώρι και, φυσικά, Σφαγεία. Η Θεσσαλονίκη έπεφτε.
"Παναγία Σουμελά, βόηθα" είπε ο Πανίκας. Με κεμεντζέδες, πυρίχιους και δεήσεις στα Ποντιακά, η Παναγία Σουμελά έκανε το θαύμα της. Σμήνη από χιλιάδες σουβλάκια εμφανίστηκαν στον ουρανό της Θεσσαλονίκης και αποτελείωσαν τα λάστιχα από τα 50ρακια των διανομέων. Οι διανομείς έχασαν τα μηχανοκίνητα τάγματά τους και παραδόθηκαν στα χέρια των λαών του ΠΑΟΚ, του Άρη, του Ηρακλή και του Απόλλωνα - οι οποίοι είχαν μοιράσει τα λάφυρα από πριν. Η απειλή των διανομέων δεν θα ξαναπερνούσε από τη Θεσσαλονίκη. "Εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε-γέλασε" που έλεγε και ο Σαββόπουλος.
Μόνος χαμένος ο Δήμαρχος Παπαγεωργόπουλος που έχασε τον θώκο και τιμωρήθηκε με υποχρεωτική παρακολούθηση μαθημάτων ορθοφωνίας, ρητορικής και οικολογικής συνείδησης.
Σχόλια